Τα ψέματα τελείωσαν και τώρα οι δυο τους
Έφτασε η στιγμή που περιμένουμε μια φορά το χρόνο. Οι μοναδικοί αγώνες που αξίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, στην Α1 της ΕΟΚ. Οι τελικοί όπου κρίνουν και τον τίτλο του πρωταθλητή.
Ναι μεν παίζουν τόσους μήνες κανονική περίοδο και playoffs αλλά το ζευγάρι των τελικών είναι γνωστό και θα παραμείνει για χρόνια έτσι. Για τέτοιο πρωτάθλημα μιλάμε. Δύο ταχυτήτων οι δύο ομάδες των τελικών και οι άλλοι.
Ελπίζω σε λίγα χρόνια να αλλάξουν πολλά και να τελειώσει αυτό το αστείο, μόνο Euroleague και τίποτε άλλο. Σιγά σιγά εκεί θα φτάσουν και άλλες λίγκες να το θυμηθείτε.
Πάμε στα δικά μας. Την Κυριακή ξεκινάνε οι τελικοί με τον ΠΑΟ να έχει πλεονέκτημα έδρας. Δεν σημαίνει και τίποτα αυτό γιατί οι έδρες τα τελευταία χρόνια σπάνε.
Εμείς σιγά σιγά βρίσκουμε πατήματα αφού επιτέλους η ομάδα θα είναι κάπως ολόκληρη όσο είναι αυτό και χωρίς τραυματισμούς. Οι βασικοί ψηλοί Μιλουτίνοφ και Πρίντεζης επέστρεψαν και είναι θέμα χρόνου και παιχνιδιού να βρουν ρυθμό. Οι αγώνες με Προμηθέα ήταν κάτι για αρχή.
Τα εσωτερικά προβλήματα πρέπει να τα κάνουν όλα στην άκρη, όλοι τους, παίκτες, προπονητές, πρόεδροι και εμείς οι οπαδοί. Ότι είπαν, είπαμε πάει πέρασε. Αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Τρείς έως 5 αγώνες είναι και τέλος. 3 νίκες ένας τίτλος και ένα όχι ήρεμο καλοκαίρι ότι και να γίνει.
Κάποιες αποφάσεις έχουν παρθεί, αλλά δεν είναι η ώρα τους τώρα. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσει ο εγωισμός κάποιων παικτών που ίσως του χρόνου δεν θα είναι στην ομάδα, αλλά θα πρέπει να παίξουν για το επόμενο συμβόλαιο τους. Τώρα θα πρέπει να τα δώσουν όλα για όλα, και στην τελική ας χάσουν. Συμβόλαιο με τη νίκη δεν έχει κάνει κανένας, αλλά θέλουμε να δούμε προσπάθεια, να ματώσουν στο παρκέ. Τότε και μόνο ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα τους χειροκροτήσουμε και πάλι, γιατί θα ξέρουμε το πάλεψαν, τα έδωσαν όλα!
Αυτό προσωπικά με νοιάζει να βλέπω στην ομάδα. Γνωρίζω τι μπάσκετ μπορεί να παίξει, και τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο. Το έχω δει φέτος με καλύτερους αντιπάλους, έχω δει όμως και την αδιαφορία…
Η μια και μοναδική δουλεία παικτών και προπονητών είναι να μπουν μέσα με το μαχαίρι στο στόμα και να τα δώσουν όλα για όλα, μια τελική ζαριά. Η μοναδική δουλειά για εμάς τους οπαδούς είναι στην εξέδρα να δώσουμε την ώθηση επιτέλους και το ΣΕΦ να πηγαίνει πάνω κάτω για 40 λεπτά σε πρώτη φάση και βλέπουμε…
Μουρμούρες, μιζέριες και διάφορα άλλα ας τα αφήσουμε για 2 εβδομάδες στην άκρη. Θα έχουμε 3 μήνες μετά για στείλουμε στην εξορία πολλούς από τα πληκτρολόγια. Τώρα θέλει μόνο συγκέντρωση, υπομονή και το βασικό… ΠΙΣΤΗ! Πίστη σε αυτή την ομάδα που μπορεί να κάνει τα πάντα, να φτάσει στα ψηλά και καπάκι να πιάσει πάτο, αλλά ξέρεις ότι θα ξανασηκωθεί! Δεν γράφω φαντασίες, τα έχω δει εγώ και όλοι μας, στα τόσα χρόνια.
Δεν θα γράψω για τεχνικά θέματα, ιατρικά και άλλα που μπορεί εύκολα να βρείτε παντού. Μόλις γίνει το τζάμπολ όλα πάνε περίπατο. Αυτό που μετράει σε τέτοια ματς είναι η ψυχολογία και η μέρα που θα βρεθεί ο καθένας. Όπως είναι και στα Final Four, μπορεί να μπει ο Στρέλι και να έχει 7/7 τρίποντα, δεν ξέρεις τη μέρα ξημερώνει για τον καθένα, όλα είναι θέμα timing.
Οι προπονητές έχουν λόγο στο παιχνίδι εννοείτε, μέσα από τα συστήματα τους. Αλλά εάν τα “εργαλεία” (παίκτες), δεν τραβάνε μην περιμένετε να γίνουν θαύματα. Οι παίκτες ξέρουν και τα συστήματα και το πώς να παίζουν άμυνα και τα πάντα, δεν είναι καινούριοι σε τέτοιες καταστάσεις. Ούτε εμείς φυσικά στην εξέδρα που έχουμε φάει αγώνες και αγώνες.
Η επιτυχία από την αποτυχία ίσως είναι και μερικά εκατοστά που πάτησε κάποιος στην γραμμή του τρίποντου ή στην τελική και χάθηκε ένας αγώνας. Είναι μια χαμένη βολή, ένα buzzer beater ένα φάουλ. Όλα είναι στο παιχνίδι. Οι διαιτητές είναι μέσα στο παιχνίδι αλλά δεν θα πρέπει να αναλωθούμε σε αυτούς και η ομάδα να χάσει το στόχο της.
Είμαστε καλύτεροι, μπαίνουμε κάνουμε το 0-1 και όλα θα έρθουν στην ώρα τους.
Πίστη και υπομονή θέλει. Όσοι το πιστεύουν να κατέβουν στο ΣΕΦ, όσοι δεν το πιστεύουν ας κάτσουν σπίτι και να μιλάνε γι σκούπες του βάζελου.
Καλύτερα 5000 πιστοί, παρά 11000 με μουρμούρα σε κάθε χαμένη φάση. Και το 1-0 να γίνει πάλι δεν χάθηκε τίποτα… έχει δρόμο η σειρά.
ΥΓ1: Τους αγώνες στο ΟΑΚΑ δεν θα τους δω. Προτιμώ το livescore από κάποιο στοιχηματικό site παρά να πάθω 10 καρδιακά με ότι δώ.
ΥΓ2: Στους αγώνες στο ΣΕΦ θα είμαι εκεί, με τον κόσμο γύρω μου “μοιράζομαι” την επιτυχία ή την αποτυχία και το δέχομαι πιο εύκολα.
ΥΓ3: Για ΚΕΔ και τέτοια δεν θα γράψω. Τα βαριέμαι, τα έχουμε πει χρόνια τώρα, δεν αλλάζει κάτι, θα διαβάσετε σε άλλα 100 site ότι θέλετε ως ειδήσεις. Δεν έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω απ’ ότι έχουν γράψει αυτοί που ξέρουν. Οπότε μην περιμένετε να κάνω αναφορές σε κάτι που δεν έχω ιδέα.
ΥΓ4: Μετά το πέρας των τελικών και επειδή θα έχουμε Μουντιάλ το καλοκαίρι, ετοιμάζω κάποια καθαρά μπασκετικά κείμενα γεμάτα ειδήσεις και πράγματα που δεν έχουν βγει στο φώς της δημοσιότητας. Από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Όχι απαραίτητα κουτσομπολιά, αλλά καθαρά μπασκετικές κουβέντες. Αξίζει να βγουν κάποια πράγματα στο φως…
