Σκληρή ήττα από ΟΦΗ και στροφή στην πραγματικότητα

Το Ηράκλειο πάντα ήταν δύσκολο για τον Ολυμπιακό αλλά πάντα έβρισκε τον τρόπο να περνάει από εκεί. Σε μια από τις χειρότερες ομάδες του πρωταθλήματος φέτος καταφέραμε και χάσαμε, γιατί θέλει προσπάθεια να χάσεις από τον ΟΦΗ φέτος.

Ο αγώνας μετά από διακοπή για Εθνικές ομάδες, πάντα κρύβει παγίδες όποιος και να είναι ο αντίπαλος. Εμείς πέσαμε στην παγίδα και με μαθηματική ακρίβεια.

Όσο περίεργο και να φανεί δεν θα ρίξω το φταίξιμο στον Μάρτινς, κάτι που από χθες το έχουν αναλάβει άλλοι αυτή την εργολαβία.

Τα πράγματα είναι απλά και κατά τη γνώμη μου ο Μάρτινς είναι εγκλωβισμένος σε κάποιες φωνές και καταστάσεις γύρω από την ομάδα. Παρακάτω θα αναλύσω τι εννοώ.

Ο Πορτογάλος ξεκίνησε τη σεζόν με μια 11άδα που είχε δουλέψει στην προετοιμασία από την αρχή της παρουσίας του. Με τον καιρό ο κόσμος; τα media; γενικά υπήρχε μια μουρμούρα να ανοίξει το rotation για να δούμε και τις μεταγραφές Γκιγιέρμε, Νάτχο, Τουρέ. Προσέξτε είχαν γνώμη όλοι εκείνοι που δεν είναι καν στην προπόνηση κάθε μέρα και δεν βλέπουν αυτά που βλέπει ο προπονητής.

Εκεί για εμένα κρύβεται το όλο θέμα αυτή τη στιγμή στην ομάδα. Πρέπει για κάποιο λόγο να παίζει ο Καμαρά γιατί είναι από τους λίγους με πνευμόνια και ταχύτητα, αλλά και ο Γκιγιέρμε επειδή είναι ή μεταγραφή μας, καθώς επίσης και η μεταγραφή για τον κόσμο και μόνο ο Τουρέ.

Τι έχουμε δει μέχρι τώρα; Σωστά ο Μάρτινς επέμενε στο δίδυμο Καμαρά – Μπουχαλάκης. Ο Καμαρά είχε ένα πιο ελεύθερο ρόλο στο κέντρο, και ο Μπούχα του κάλυπτε τα νώτα. Καμαρά – Γκιγιέρμε όσο καλοί και να είναι ατομικά οι παίκτες μαζί δεν γίνεται να παίζουν. Είναι και οι δύο αμυντικά χαφ και η μπάλα δεν πάει μπροστά, για αυτό και όταν παίζει ο Φορτούνης αναγκάζεται να γυρνάει πίσω να πάρει μπάλα. Για εμένα το κέντρο θα έπρεπε να είναι Καμαρά – Νάτχο με τον Φορτούνη μπροστά. Ο Νάτχο να είναι αυτός που θα μεταφέρει τη μπάλα μπροστά και ο Καμαρά να είναι το μηχανάκι πίσω. Ο Γκιγιέρμε να είναι η αλλαγή του Καμαρά και ο Μπουχαλάκης του Νάτχο. Έτσι έχω το κέντρο μας στο μυαλό μου.

Για τον Τουρέ το έγραψα σε προηγούμενο κείμενο. Ναι είναι όνομα, ναι είναι παιχταράς, αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμος, θέλει χρόνο ακόμα, με στόχο Δεκέμβριο να είναι έτοιμος. Τώρα εάν για κάποιους τους γεμίζουν δυο τρεξίματα και τρεις πάσες στο Μιλάνο, εντάξει, αλλά δεν αξίζουν και 6εκ. ευρώ που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή αυτή. Εφόσον ο πρόεδρος έκανε την υπέρβαση αυτή θα μπορούσαμε να παίρναμε ένα στόπερ 3 σκάλες ανώτερο από Μιράντα και Μεριά.

Ο Τουρέ είναι μια μεταγραφή εκτός σχεδιασμού Μάρτινς, είναι ή υπέρβαση του Μαρινάκη για να καυλώσει ο κόσμος. Οπότε θα πρέπει να αποφασιστεί τι σχεδιασμό θέλουμε, καλές αυτές οι μεταγραφές αλλά πρέπει να γίνονται στην ώρα τους. Τώρα αυτή η προσθήκη αναγκάζει τον Μάρτινς να βρίσκει μια θέση στον Τουρέ και επειδή είναι έξυπνος προπονητής τον βάζει σε μια θέση που απαιτεί το λιγότερο τρέξιμο. Ο Γιάγια μπορεί να παίξει από στόπερ μέχρι 10αρι, οπότε αναγκαστικά θα παίζει στη θέση του Φορτούνη. Όταν όμως φέτος έχεις έναν άλλο Φορτούνη πολύ καλύτερο από τις τελευταίες χρονιές μπορείς να τον “θυσιάσεις” για να παίξει η ακριβή μεταγραφή; Ειδικά δε όταν αλλαγή του ΚΦ7 είναι ο Φετφατζίδης. Ακόμα και ο Ποτένσε μπορεί να παίξει εκεί. Για τον Φετφα τα έγραψα μετά τον αγώνα με ΑΕΚ και δεν αλλάζω άποψη.

Έτσι ενώ φέτος έχουμε ένα τρομερά γεμάτο κέντρο, αλλά και άκρα, τουλάχιστον καλύτερα από τις τελευταίες χρονιές πάσχουμε ακόμα στην άμυνα και τα στόπερ. Εκεί έχουμε χρόνιο πρόβλημα και δεν βλέπω τη λύση. Στην προετοιμασία είχαμε διαβάσει ότι ο Μιράντα θα φύγει αφού είναι και δανεικός και τώρα τον βλέπω βασικό. Εντάξει είναι το συμπλήρωμα της super μεταγραφής Ποτένσε αλλά το παιδί δεν κάνει, αν και εχτές στο Ηράκλειο ο Μεριά ήταν ο πολύ κακός. Σίγουρα σε αυτή τη θέση του χρόνου θα χρειαστεί μια ποιοτική προσθήκη στόπερ έτσι ώστε να μάθει και να γίνει καλύτερος ο Σισέ. Τώρα ποιόν να έχει ως πρότυπο να μάθει τη θέση τον Βούκοβιτς ή τον Μιράντα; Εδώ θέλαμε έναν Μέλμπεργκ που κάνει και τα δύο, παίζει και διδάσκει τη θέση.

Για την επίθεση δεν θα γράψω όπως πολλοί λένε ότι θέλουμε παίκτη γιατί το γκολ είναι ομαδική δουλειά και των πίσω. Εάν η μπάλα δεν φτάνει μπροστά και τον Καβάνι να είχαμε γκολ δεν θα βλέπαμε. Εχτές κατά περίεργο λόγο είδα έναν Ολυμπιακό διαφορετικό να παίζει πάλι με σέντρες και να φτάνει με δυσκολία η μπάλα μπροστά. Γκερέρο και Χασάν δεν είναι Μήτρογλου αλλά δεν μπορώ να πω ότι είναι εντελώς εκτός στις φάσεις. Άλλο στυλ ο καθένας αλλά εάν φτάσει η μπάλα μπροστά το κάνουν το γκολ που θέλει και λίγο τύχη κάποια φορά. Όχι ότι θα με χάλαγε κάποιος άλλος αλλά το θέμα είναι να του φτάνει η μπάλα μπροστά. Παλιά είχαμε επιθετικούς που στις 2 φάσεις η μια ήταν γκολ, τώρα θέλουμε 4 και 5 φάσεις για να μπει το γκολ.

Η αλήθεια είναι ότι μας σώνουν τα στημένα όπου είμαστε η κορυφαία ομάδα σε αυτό τον τομέα, καθώς και κάποιες ατομικές προσπάθειες από τους πλάγιους που έχουμε και μπορούν να φτιάξουν φάση.

Ο Μάρτινς μετά τον χαμένο φιλικό αγώνα το καλοκαίρι στην προετοιμασία ένιωσε λίγο άβολα στη θέση αφού έφτασαν στα αυτιά του κάποια πράγματα. Ο Καρεμπέ όπου τον έφερε τον καθησύχασε, αλλά όταν έχουν φτάσει στα αυτιά σου πράγματα που γράφουν ή λένε και σου έχει μπει το μικρόβιο ότι σε περιμένουν στη γωνία, τα πράγματα είναι δύσκολα. Εκεί σιγά σιγά αποφασίζει να κάνει τα “χατίρια” των άλλων, ανοίγει το ροστερ θυσιάζοντας τον σχεδιασμό του, βάζει παίκτες που ίσως τους είχε για πιο μετά και φυσιολογικά στη στραβή αυτός θα φάει τη λέζα. Έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα και το γνωρίζουμε όλοι μας.

Σίγουρα θα μπορούσε να δοκιμάσει αρκετά πράγματα αλλά θα τολμήσει; Ειδικά τώρα μετά από αυτές τις γκέλες; Θα μπορούσε να παίξει για παράδειγμα αριστερά με Κούτρη – Τσιμίκα ως άλλοι Γεωργάτος – Τζόλε (εννοείται καμία σχέση, απλώς να δείξω το σύστημα) και δεξιά με Ομάρ – Ποτένσε. Μπορεί να κάνει πράγματα υλικό από τη μέση και μπροστά υπάρχει για πολλά πειράματα αλλά υπάρχει και το αλλά.

Εδώ θα ρίξω το φταίξιμο στην διοίκηση σε ένα και μόνο πράγμα. Έπρεπε να βγει και να πει ξεκάθαρα αυτό που λέμε κάποιοι. Η σεζόν φέτος είναι ανασύνταξης και χτισίματος, να αποβάλει το βάρος του “πρέπει να πάρουμε πρωτάθλημα” και να αφήσουν προπονητή και παίκτες να δουλέψουν, να δουν τα λάθη, να τα διορθώσουν και του χρόνου με 2-3 ποιοτικές προσθήκες σε έναν έτοιμο κορμό να ξεκινήσει για το νέο σερί τίτλων. Τώρα θα μου πεις όταν είσαι στον Ολυμπιακό ποιος θα τολμήσει να πει ότι δεν πάμε για τίτλο σώνει και καλά, αλλά εκεί μετράνε τα guts. Γιατί θέλει guts να το πεις. Εάν είχε γίνει αυτό το ξεκαθάρισμα δεν θα είχαμε τους αφορισμούς αλλά και την απογοήτευση πολλών ότι χάθηκε ο τίτλος. Αλήθεια ποιος σας είπε ότι ομάδα με τόσους πολλούς νέους παίκτες μπορεί να πάει τρένο με μια προετοιμασία και μόνο. Ο ΠΑΟΚ μπορεί να μην παίζει μπαλάρα, αλλά είναι μια ομάδα έτοιμη με ίδιο προπονητή και παίκτες, έχει και την τύχη φέτος όπου για κατακτήσεις τίτλο χρειάζεται.

Προσωπικά για εμένα δεν έχει χαθεί τίποτα φέτος. Ο πραγματικός στόχος είναι η δημιουργία ενός κορμού και του χρόνου με 3 μεταγραφές στόπερ, εξτρέμ, επιθετικού να βγάλει στο χορτάρι αυτά που θέλει ο προπονητής στο maximum. Το βασικό όμως θέλει υπομονή και στήριξη και όχι αλλαγές στο πόδι.

Δείτε το και λογικά, άντε να φύγει ο Μάρτινς τώρα και να έρθει ένας άλλος, τι περιμένετε η ομάδα να κάνει το απόλυτο σε Ελλάδα και Ευρώπη; Δηλαδή θα έρθει ένας νέος προπονητής με μια ομάδα που έχει δουλέψει ένας άλλος και θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Στο Hollywood τα έχετε δει αυτά;

Υπομονή και χειροκρότημα σε κάθε ματς. Οι ήττες και οι κακές βραδιές είναι μέσα στο πρόγραμμα. Δείτε την Μπάγερν και τη Ρεάλ φέτος τη σεζόν κάνουν. Για εμένα ο Μάρτινς έχει κάτι που μου αρέσει. ΔΟΥΛΕΥΕΙ και ξέρει τα βασικά, αυτό μου αρκεί τη στιγμή που έχω δει τα πάντα μετά τον Σίλβα.

Διπλό και over το επόμενο παιχνίδι στο Λουξεμβούργο, άντε να πάρουμε λεφτά από την ομάδα.