Olympiacos-Piraeus-BC
22 Απριλίου, 2018
Banner

Keep Calm and #WeAreOlympiacos #WeAreBack

Το ξέρω άργησα να γράψω, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Τι έγινε όλα καλά; Εντάξει είμαστε; Πήρατε τις απαντήσεις σας πολλοί προπονητογιατρογυμναστές εκεί έξω;

Αυτή την παρέα, αυτή την ομάδα, αυτό τον Ολυμπιακό να μην τον ξεγράφεις ποτέ! Γιατί όταν θα είναι πεσμένος έχει τον τρόπο να ξανασηκωθεί και να ξανακλείσει στόματα.

Έκαναν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα από όλους τα τελευταία χρόνια. Μάζεψαν ότι δυνάμεις είχαν, έκαναν πέρα τους τραυματισμούς τους όσοι είχαν, έσφιξαν τα δόντια και μπήκαν στο παρκέ με μοναδικό να τα δώσουν όλα! Με τη νίκη δεν έχει κάνει συμβόλαιο κανένας, αλλά έτσι όπως τους είδαμε, γνωρίζαμε ότι έδωσαν ότι είχαν μέσα τους. Ελάχιστοι στις μέρες μας το κάνουν αυτό.

Μεγάλα παραδείγματα ο Μπόγρης που αντί για να κάνει καθαρισμό στο μηνίσκο και να μην ρισκάρει τίποτα (δεν έχει κλειστό συμβόλαιο), έκανε σαφές στο γιατρό του ότι δεν χάνει αυτό τον αγώνα και με ένα πόδι θα ήταν εκεί. Το ίδιο έκανε και ο Παπανικολάου, ο Στρέλιενκς, Τιλί, Πρίντεζης όλοι τους. Άλλοι με σοβαρούς τραυματισμούς, άλλοι με λιγότερο σοβαρούς, αλλά τραυματισμούς, άλλοι σε αποθεραπεία, ο καθένας είχε και από ένα θέμα στην ομάδα σε ένα timing που ο Σφαιρόπουλος θα ήθελε να τους είχε όλους στο 100% όπως υπολογίζει ο εκάστοτε προπονητής. Πάνω σε ολόκληρη την ομάδα κάνουν ένα πλάνο και όχι στο να κάτσουν όλες οι απουσίες μαζί.

Παρόλα αυτά ο κάθε παίκτης μπήκε στο παρκέ με ευθύνη δική του σε ένα αγώνα που θα τα έπαιζαν όλα για όλα για το 1-1. Όταν το πρωί βγήκαν οι πρώτες ειδήσεις ότι θα παίξουν με ενέσεις οι τραυματίες, ο κόσμος μπήκε σε ένα διαφορετικό mood που κορυφώθηκε το βράδυ στο κατάμεστο ΣΕΦ. Ένα ΣΕΦ βγαλμένο από άλλες εποχές να κοχλάζει από το ζέσταμα κι ολας.

Από το πρωί της Παρασκευής η Ζαλγκίρις είχε χάσει. Εμείς το ξέραμε, το νιώθαμε, αυτοί το κατάλαβαν μετά τη λήξη. Είχανε πάρει φόρα από τις τελευταίες νίκες στον Πειραιά όπου έγιναν κάτω από ειδικές συνθήκες και σε μια τελευταία φάση και οι δύο, αλλά υπολόγισαν χωρίς την Πειραιώτικη ψυχή και μαγκιά.

Ο αγώνας δεν χωράει αναλύσεις. Είδαμε μια ομάδα που όσοι την παρακολουθούν χρόνια γνωρίζουν ότι μπορεί να κάνει το καλύτερο αλλά το χειρότερο ώρες ώρες. Είδαμε τους ψυχωμένους παίκτες και προπονητικό team να γυαλίζει το μάτι τους, και με ατσάλινη άμυνα να τελειώνει το παιχνίδι στην 4η περίοδο που είχαν 5 λεπτά οι Λιθουανοί για να σκοράρουν. Για κάτι τέτοια αμυντικά σεμινάρια είχαν έρθει πριν λίγο καιρό 25 Ισραηλινοί προπονητές για να τους μιλήσει ο Σφαιρόπουλος. Ναι αυτός που κοιμάται στον πάγκο, και του κάνει πλάκα ο Σάρας. Αυτός όμως που αυτή τη χρονιά με τα χίλια προβλήματα έχει την ομάδα και φέτος ψηλά! Αυτός που είναι προπονητής – δάσκαλος και πατέρας για πολλούς στην ομάδα. Σε μια ομάδα, οικογένεια που όταν περάσουν τα χρόνια και θα βλέπουμε στο YouTube τι έχουν κάνει, ίσως τότε καταλάβουν μερικοί πόσο τυχεροί είμαστε σήμερα που τα βλέπουμε ζωντανά μπροστά μας και είμαστε ένα κομμάτι αυτής της ιστορίας.

Με την ίδια λογική πάμε στη Λιθουανία για τους 2 αγώνες. Η πίεση πάει τώρα στην απέναντι μεριά γιατί τώρα το φαβορί είναι οι Λιθουανοί για πρόκριση. Κάτι που το κάνουν για πρώτη φορά και δεν ξέρουμε πως θα το χειριστεί η ομάδα. Πάνω σε αυτή την πίεση θα προσπαθήσουμε για το 2-1 και εκεί θα τελειώσουν όλα. Εάν πάρουμε το 1ο ματς εκεί το 2ο θα είναι ακόμα πιο εύκολο. Η Ζαλγκίρις θα καταρρεύσει και θα της μείνει ένα μπράβο για ότι έκανε και όπου έφτασε. Το καλοκαίρι ο Σάρας θα είναι ή Μπαρτσελόνα ή Μακάμπι και αρκετοί παίκτες της θα έχουν πάρει μεταγραφή.

Δεν υπάρχει κανένα άλλο αποτέλεσμα πέρα από την πρόκριση για εμάς. Το βλέπω και στα social media των παικτών όπου συνεχίζουν στο ίδιο mood που ήταν την Παρασκευή. Όλοι για έναν, και ένας για όλους! Αυτές οι 3-4 μέρες ξεκούρασης είναι δώρο για όλη την ομάδα που έχει πιεστεί με τις απουσίες. Ανασύνταξη και πάμε για “πόλεμο” σε μια αφιλόξενη έδρα όπου ο Σάρας (μαθητής του Ζέλικο στη μουρμούρα, την κλάψα και τις χειρονομίες) θα φροντίσει να δώσει τέτοια χροιά στον αγώνα. Δεν ξέρω εάν οι ψυχροί Λιθουανοί που είναι μπασκετικοί μπουν σε αυτό το κλίμα.

Δεν θέλω να γράψω για συστήματα, στατιστικά γιατί όταν έχεις παίκτες που παίζουν έτσι όλα πάνε περίπατο. Η ψυχή και το πάθος δεν είναι νούμερα. Είναι οι ενέργειες που βλέπεις μέσα στο παρκέ. Είναι το ξέσπασμα του Παπανικολάου και Πρίντεζη μετά από 2 τρίποντα. Είναι το κάρφωμα του air Pap που και ο ίδιος δεν είχε καταλάβει τι έκανε, κάπου εκεί ήταν ο Μακλίν για να το θυμίσει στο Ντέιβις με trash talking

Για άγνωστο λόγο και αιτία αυτή η ομάδα θα έχει πάντα επικριτές. Είναι στο ελληνικό DNA μας αυτό και δεν ξέρω εάν εξαλειφθεί ποτέ. Εάν δεν το είχαμε αυτό θα ήμασταν καλύτεροι σε πολλά πράγματα, αλλά πάντα θέλουμε να είμαστε ξερόλες στα πάντα και ας έχουμε σπουδάσει όπως βλέπω σε κάποια προφίλ στο fb στην “Ανωτάτη Γηπεδική”. Θέλουμε να κρίνουμε επαγγελματίες την ίδια στιγμή που είμαστε CEO στο περίπτερο της γειτονιάς μας. Μιλάμε εμείς για παίκτες που ρίσκαραν την υγεία τους για την ομάδα, την ίδια στιγμή που στην πρώτη ρήξη παρανυχίδας θα είχαμε πάρει 5 μέρες αναρρωτική από τη δουλειά μας.

Παρόλα αυτά είμαστε πρωταθλητές στο σπορ της κριτικής και ας μην ξέρουμε από πού βγαίνει ο ήλιος. Όπως λένε μετά “γνώμη μου” και ότι η κριτική είναι πάντα καλοπροαίρετη για να γίνεται η ομάδα καλύτερη. Με λίγα λόγια εάν ο γιός ή η κόρη σας γράψει κάτω από τη βάση σε ένα μάθημα θα του/της κάνεις κριτική γιατί έγραψε τόσο και θα γίνει καλύτερος/η; Ή θα προσπαθήσεις να δείξεις πως μέσα από αυτό θα γράψει καλύτερα στο επόμενο; Εκτός εάν μερικοί εν έτη 2018 πιστεύουν με τιμωρίες και μουρμούρα θα αποκτήσει κάποιος γνώση.

Το ίδιο ισχύει και αυτό που γράφω πολλές φορές για την κριτική. Όταν το πιο γκουρμέ που έχει φάει κάποιος είναι τα hot dog στην ΙΚΕΑ, αυτός θα μπορεί να κρίνει ένα πιάτο ενός chef; Όχι θα μου πει κάποιος. Ε τότε πως ένας που δουλεύει δάσκαλος, η έμπορος, ή δημόσιος υπάλληλος κάτι τέλος πάντων, μπορεί να κρίνει τη δουλειά ενός προπονητή ή ενός παίκτη; Επειδή καμιά Κυριακή παίζει με τους φίλους του κανένα μονάκι σε ανοιχτό γήπεδο απέκτησε γνώση ή επειδή έχει μάθει 3-4 αγγλικούς όρους από  δημοσιογράφους (επίσης υπάρχουν μη γνώστες) νομίζει ότι έμαθε από μπάσκετ, ποδόσφαιρο, βόλεϊ κτλ.

Δεν θέλω να σας χαλάσω το όνειρο αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Το μεγαλύτερο κακό το έχουν κάνει τα social media όπου ο άμαθος κόσμος καταπίνει ότι του πασάρουν και οι ζωντανές γραμμές στο ράδιο όπου επίσης ακούμε μαργαριτάρια χωρίς να τους κατευθύνει κάποιος τι είναι σωστό ή εάν ισχύει κάτι, με το φόβο μην χάσουν “πελάτες” γιατί πελάτες είναι οι ακροατές όπως είναι και οι τηλεθεατές και οι αναγνώστες!

Προσοχή δεν λέω να μην έχουμε άποψη, ο καθένας όπως τα βλέπει. Αλλά η κριτική όταν δεν έχεις την απαραίτητη γνώση και σκέψη δεν μπορείς να την κάνεις και βγαίνει πάντα σε κακό! Τα παραδείγματα άπειρα και στην δική μας ομάδα και σε άλλες.

Δεν μπορώ να γράψω τίποτα παραπάνω. Οι απαντήσεις δίνονται μέσα στο παρκέ και μετά από μάχες, από πραγματικούς “πολεμιστές” και όχι παίκτες – προπονητές των πλήκτρων!

Εμείς θα συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε αυτή την ομάδα που κάθε φορά θα κάνει κάτι διαφορετικό για να μας υπενθυμίζει γιατί έγινε ΘΡΥΛΟΣ!

#WeAreBack και ήρθαμε για να το τελειώσουμε!

#WeAreOlympiacos

 width=