Ήττα από Μίλαν, αλλά ελπίδες για το μέλλον
Καλησπέρα παιδάκια και πάλι εδώ για να σας τα γράψω έτσι όπως έχουν τα πράγματα και να καταρριφθούν κάποιοι μύθοι.
Εχτές η ομάδα είχε αγώνα στην Ιταλία με Μίλαν για τη 2η αγωνιστική του Europa League. Ένα ματς όπου ο προπονητής αλλά και όλο το staff είμαι σίγουρος δεν το έχουν στα must win για τους 3 βαθμούς. Ξέρετε πάντα όταν βγαίνει το πρόγραμμα οι ομάδες κάνουν κάτι σαν προϋπολογισμό από πριν. Τσεκάρουν σε ποιους αγώνες θα πάρουν “σίγουρα” τους βαθμούς, ποιους θα αφήσουν γιατί δεν μπορείς να τα χτυπήσεις ειδικά απέναντι σε μεγαλύτερους συλλόγους στις έδρες τους και γενικά με ένα πλάνο ξέρουν τι αλλαγές θα κάνουν, τι χρόνους θα μοιράσουν και πως θα έχουν ξεκούραστη και φρέσκια την ομάδα για πιο σημαντικά ματς.
Ένας τέτοιος αγώνας ήταν ο χθεσινός. Ναι μεν η Μίλαν δεν είναι στα καλύτερα της αλλά είναι η Μίλαν, τόσο απλά. Ένας Ιγκουαίν μπροστά κοστίζει όσο η επιθετική μας γραμμή και κάτι από τα χαφ, τι να κάνουμε αυτή είναι η πραγματικότητα. Έτσι σε έναν αγώνα που υπολογίζει ότι πάρει καλό είναι, αποφάσισε σωστά να κάνει ένα ολικό rotation στην ομάδα, για να έχει έτοιμους παίκτες την Κυριακή με ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Θέλει @@ να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο και πήρε το ρίσκο!
Ένα ρίσκο που του βγήκε για 70 λεπτά στο χορτάρι και με μεγάλη δόση τύχης. Sorry αλλά εάν δεν ήταν χαζοί οι της Μίλαν να κάνουν offside το 1ο γκολ που έβαλαν θα μιλούσαμε για εντελώς άλλο παιχνίδι και ίσως έγραφε και πιο πολλά στο σκορ. Με τα εάν όμως δεν κάνεις κάτι οπότε πάμε στο τι είδαμε. Όπου ενώ όλοι είδαμε τον ίδιο αγώνα εντούτοις από χθες διαβάζω και ακούω χίλιες διαφορετικές απόψεις με τις πιο πολλές από αυτές να είναι εντελώς άκυρες.
Οι 11 που επέλεξε ο Μάρτινς μόνο αναπληρωματικοί οι 2οι δεν μπορείς να τους πεις. Άνετα μπορούσαν να είναι και οι “βασικοί” που λέμε, αλλά το ότι αποκτήθηκαν αργά τους έχει φέρει πίσω από άλλους παίκτες που φέτος ήταν από την αρχή στην ομάδα. Με τον καιρό αυτό όμως θα διορθωθεί και θα έρθουν στο ίδιο επίπεδο.
Είδα λοιπόν 11 καυλωμένους παίκτες με κάποιους να είναι η πρώτη τους φορά στην Ευρώπη να μπαίνουν και να κάνουν ένα έξυπνο παιχνίδι αφού ο Μάρτινς είχε διαβάσει καλά τη Μίλαν. Όπως έγραψα και πιο πάνω είχαμε και την τύχη μαζί μας και το ότι η Μίλαν μπήκε και λίγο με τουπέ. Αυτοί ένιωθαν ότι ήταν θέμα χρόνου να σκοράρουν. Παρόλα αυτά δεν ήρθε και όταν έγινε το 0-1 με διαστημική σέντρα Κούτρη και επίσης διαστημική σεντρεφορίσια κεφαλιά Γκερέρο (από αυτές που φέρνουν μεταγραφή), οι Ιταλοί θορυβήθηκαν. Ο Ιγκουαίν άρχισε τη μουρμούρα στον διαιτητή σε κάθε βάση με το να ζητάει ότι θέλει για να αρχίσει να περνάει πίεση, της έδρας. Κι όμως αυτός ο Ολυμπιακός άντεξε.
Γκιγιέρμε με Νάτχο στο κέντρο και Τουρέ στο 10 που λέμε ορθώς αφού δεν είναι σε φάση να βγάλει ταχύτητα. Το έχουμε πει θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να έρθει σε επιθυμητό επίπεδο, το γνωρίζει ο ίδιος το γνωρίζει και ο Μάρτινς και δεν τον καίει στο κέντρο όπου θα ήταν εκτεθειμένος. Τον Τουρέ τον σώζουν ακόμα και έτσι 3 πράγματα. Η εμπειρία του και το ποδοσφαιρικό του IQ, το καλούπι του που είναι όγκος, αρχοντικός και δεν μπορείς να τον μαρκάρεις εύκολα ή να του πάρεις τη μπάλα, έχει εκτόπισμα και ο μεγάλος διασκελισμός του στο τρέξιμο όσο μπορεί αυτή τη στιγμή. Σίγουρα στο μυαλό μας έχουμε τον Τουρέ της πρώτης φοράς που ήρθε στο λιμάνι, αλλά τα χρόνια περνούν και πρέπει σιγά σιγά να βλέπουμε την πραγματικότητα ότι ο παίκτης αυτός είναι για επιλεγμένους αγώνες και για να βοηθήσει άλλους παίκτες όπως τον Καμαρά να γίνουν καλύτεροι. Δεν μπορείς να κόψεις αυτή τη στιγμή τη φόρα για παράδειγμα του Φορτούνη που έχει ξεκινήσει καλά για να βάζεις τον Τουρέ στο 10, ούτε να θυσιάζεις στο κέντρο Καμαρά – Γκιγιέρμε για να βάλεις Τουρέ στο 6. Για Ελλάδα δεν το συζητώ πλάκα θα κάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν βλέπω να χωράει σε μια ομάδα που θέλεις τρεξίματα. Το ποδόσφαιρο έχει γίνει πολύ αθλητικό και το βασικό στον παίκτη είναι η ταχύτητα. Ο Τουρέ αυτή τη στιγμή δεν την έχει, ίσως σε ένα μήνα αλλάξει, θέλει υπομονή, αλλά ο Μάρτινς και μόνο που τον βάζει πίσω από τον επιθετικό όπου η θέση μπορεί και με λιγότερο ταχύτητα να βγει μου δείχνει ότι ξέρει να διαβάζει πράγματα και που θα του αποδώσει ο κάθε παίκτης. Μπορεί και παίρνει το 100% από τον καθένα.
Δεν θέλω να κάνω ανάλυση παιχνιδιού, σχέδια κτλ γιατί αυτά έχουν χαλάσει τον κόσμο. Ακούει αμάσητο ο καθένας διάφορα από δημοσιογράφους χωρίς να έχει την απαιτούμενη γνώση από πριν και νομίζει ότι έχει βγάλει τη σχολή του Μαρσέλο Λίπι και ξέρει τα πάντα. Οι δημοσιογράφοι το παίζουν ψαγμένοι και γνώστες και οι αναγνώστες – ακροατές νομίζουν ότι πήραν δίπλωμα UEFA. Οπότε αυτό το αφήνω στους γνώστες. Ειδικά δε όταν δεν έχω γνώση τι έχει δείξει ο Μάρτινς, τι έχει ζητήσει και εάν αυτά που έχει ζητήσει οι παίκτες τα κάνουν πράξη στο χορτάρι. Εμείς μπορεί να λέμε τι κάνουν στο παιχνίδι αλλά το ίδιο μπορεί να λέει και ο Μάρτινς εάν δεν μπορούν να τα βγάλουν στο παιχνίδι τους, οπότε δουλειά του προπονητή είναι να καταφέρει να κάνει τους παίκτες του να καταλάβουν και να παίξουν όπως ζητάει. Εμείς δεν έχουμε καμία μα καμία δουλειά πάνω σε αυτό.
Έτσι έγινε το 1-1 σε μία φάση καρμπόν όπως κάναμε εμείς το 0-1. Σέντρα από αριστερά κεφαλιά γκολ. Εντάξει μια φάση που μπορεί να βγει εάν υπάρχει timing, να το ρίξεις σε παίκτη οκ και; έτσι είναι η μπάλα, εάν ήταν όλοι αλάνθαστοι θα έληγαν όλα τα παιχνίδια 0-0. Όταν έγινε το 1-1 προσωπικά μόνο αυτό φοβόμουνα γιατί περίμενα την κατάρρευση μετά. Συνήθως η ομάδα με το μεγαλύτερο όνομα στην έδρα της ξυπνάει και το τελειώνει το παιχνίδι. Δεν παίζαμε με την Άνω Ραχούλα και με παίκτες των 100.000 ευρώ, σοβαροί να είμαστε, γιατί πολλοί νόμιζαν στο 0-1 ότι θα σηκώσουμε και Europa φέτος.
Βγήκε μετά η μεγαλύτερη μάστιγα της χώρας, οι προπονητές της εξέδρας, παντογνώστες, guru (και κουρού) των πάντων, οι διπλωματούχοι του Championship Manager (έχοντας κάνει 52 reload) να πουν ότι τον αγώνα τον έχασε ο Μάρτινς γιατί δεν έκανε γρήγορα τις αλλαγές.
Μααααλιστα… Εάν έβαζε τον Καμαρά δηλαδή είχαμε υπογράψει συμβόλαιο ότι θα σκούπιζε όλα στο κέντρο και θα έληγε 0-1 ίσως και 0-2 γιατί θα έβγαζε ασίστ. Αυτή είναι η λογική του Έλληνα οπαδού, πάντα σε όλα τα σπορ υπάρχει σε κάθε ομάδα ένας παίκτης που αλλάζει και κερδίζει τα παιχνίδια. Στη μπάλα βάζεις τον τάδε και σου κλειδώνει το παιχνίδι γιατί θα κόβει τις μπαλιές ή θα μπει και έχει σίγουρο γκολ. Στο μπάσκετ εάν βάλεις τον τάδε θα σου έβαζε 20 πόντους και θα κέρδισες. Για τέτοιες λογικές μιλάμε και μετά σου λένε, γνώμη μου ε… Ε ναι ρε μαλακά γνώμη σου αλλά κουκουρούκου ατεκμηρίωτη. Τσάμπα είναι να λες πίπες ή να τις γράφεις.
Και τελικά ο Μάρτινς που κάθε μέρα περνάει 3-4 ώρες στου Ρέντη με τους παίκτες αλλά και τους υπόλοιπους στο team, που έχει φάει βροχές, ξενύχτια, video και διάβασμα γιατί είναι η ΔΟΥΛΕΙΑ του δεν ξέρει, αλλά ξέρει ο κυρ Μπάμπης που είχε τα λαδωμένα χέρια από τα πιτόγυρα και έβλεπε το παιχνίδι από την καναπεδάρα του. Δεν θέλω να σας χαλάσω το όνειρο αλλά ο Μάρτινς μπορεί να έβαζε μέσα Καμαρά και να τρώγαμε 5 στο τέλος. Δεν υπάρχει το κάνε αλλαγές και αυτομάτως το σκορ θα παραμείνει ίδιο. Δεν παίζουμε μόνοι μας, sorry κι όλας.
Να φέρω και ένα παράδειγμα, εντάξει ο Μάρτινς είναι σκοτάδι, ας δούμε έναν πιο προχωρημένο προπονητή.
Ποκετίνο της Τότεναμ. Τρίτη 18/9/2018 στο Μιλάνο (τυχαίο;) Ίντερ – Τότεναμ. Στο ‘53 ο Έρικσεν κάνει το 0-1 και το ματς προχωράει με την Τότεναμ να έχει το πάνω χέρι. Στο ‘64 και ‘72 ο Ποκετίνο φρεσκάρει το κέντρο του και ωωωω τι θαύμα 1-1 στο ‘85 και 2-1 στο ‘92…. περαστικά…
Και μιλάμε για μια Ίντερ που είναι στο ίδιο επίπεδο με Μίλαν φέτος, έχει δυσκολίες και απέναντι έχει την Τότεναμ που όσο κοστίζει ο Κέιν ίσως κοστίζει το προπονητικό στου Ρέντη…
Λοιπόν μάγκες, εμένα αυτός ο Ολυμπιακός μου αρέσει και μου δίνει ελπίδες ότι είναι για μεγάλα πράγματα. Έχει δύο ισάξιες ενδεκάδες κάτι που είχα χρόνια να το δω, αλήθεια τι λιγότερο από Τσιμίκα είχε χθες ο Κούτρης; Το έχουμε πει από την αρχή, είναι μια νέα ομάδα που θέλει χρόνο και όταν λέμε χρόνο όχι 1-2 μήνες αλλά 5 και 6. Στα @@ μου το πρωτάθλημα και φέτος δεν με νοιάζει καθόλου ΑΡΚΕΙ να ξέρω ότι θα μείνει ένας κορμός και του χρόνου θα έχω άλλες 2-3 ποιοτικές προσθήκες, τότε θα μιλάμε για νέο σερί τίτλων. Αυτή η χρονιά είναι κομβική γιατί βρέθηκε ένας σοβαρός και σωστός προπονητής όπου κάνει τα βασικά και δεν είναι κανένας ληστής του τραίνου. Το ρόστερ είναι καλό θέλει χρόνο και πιο μετά θα γίνουν οι απαραίτητες προσθήκες όπου πάνω κάτω τις ξέρουμε όλοι.
Γουστάρω που είδα έναν Ολυμπιακό μέσα στο Μιλάνο που μπήκε να παίξει μπάλα να χτυπήσει το ματσάκι και όχι να το κλέψει όπως κάνουν άλλοι αλλά ούτε να χαρεί με μια ισοπαλία για να το παίζει αήττητος όπως επίσης το πουλούσαν άλλοι… Έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες, μπαίνεις και κάνεις το παιχνίδι σου. Δεν μας βγήκε με τον ΠΑΟΚ, δεν μας βγήκε με τη Μίλαν ε κάπου θα βγει επιτέλους αυτό που θέλει ο Μάρτινς και εμείς στην εξέδρα.
Όταν βλέπεις να γίνονται τα σωστά βήματα δεν υπάρχει περίπτωση να μην βγει σωστό αποτέλεσμα, απλώς θέλει υπομονή και στήριξη.
Την Κυριακή ο αγώνας με την ΑΕΚ έχει τριπλή πίεση στον προπονητή. Πρώτον έκανε μια κακή ήττα με τον ΠΑΟΚ στον Πειραιά και με νίκη εκτός επί της ΑΕΚ το σβήνει, η Ένωση έχει απουσίες από τραυματισμούς, ενώ έδωσε χρόνο ξεκούρασης σε αρκετούς παίκτες. Εάν παίξει αυτό που μπορεί η ομάδα θα γράψει 0-3 και αυτό περιμένω να κάνει. Ο Ουζουνίδης θα μας περιμένει και θα χτυπήσει στην κόντρα, σαν Πανιώνιος θα παίξει η ΑΕΚ γιατί έχει ήδη στα κόκκινα αρκετούς παίκτες. Εμείς θέλει υπομονή και φυσικά αυτή τη φορά η τύχη να είναι με εμάς τους… τολμηρούς.
