Η περίπτωση Ούρος Τζούρτζεβιτς

Το ματσάκι του κυπέλλου με τον Πλατανιά πέρασε, αν και διαδικαστικού χαρακτήρα είχε μεγάλη σημασία γιατί ήταν η πρώτη εμφάνιση του Κέβιν Μιραλάς αλλά και η πρώτη στον πάγκο του Γκαρσία.

Δεν χρήζει ανάλυσης το παιχνίδι, θέλω όμως να γράψω την άποψη μου για ένα παίκτη που από το καλοκαίρι έχω ακούσει διάφορα από άλλους γαύρους. Δεν είναι άλλος από τον επιθετικό μας Ούρος Τζούρτζεβιτς.

Τον αποκτήσαμε μετά τον Εμενίκε ως 2ο επιθετικό και τον είδαμε καλύτερα (αφού δεν τον ξέραμε), στους μεταξύ μας αγώνες με Παρτίζαν στα προκριματικά, όπου σκόραρε κι ολας στον επαναληπτικό στον Πειραιά. Μέχρι σήμερα έχει 11 συμμετοχές και 4 γκολ. Επειδή έχω ακούσει γνώμες μισές μισές, δηλαδή ότι δεν είναι τίποτα σπουδαίο μέχρι το ότι είναι μεγάλος σκόρερ (wtf?). Πρέπει να δούμε βασικά τι παίκτης είναι και εάν έχει μπορέσει μέσα στην ομάδα να βρει το ρόλο του, μετά θα μπορούμε να έχουμε πλήρη άποψη.

Ο σέρβος είναι ένας επιθετικός περιοχής, κλασσικό φορ και κάπως στατικό. Ο παίκτης που είναι κολώνα στο “κουτί” και περιμένει μπαλιές – ασίστ για να τις κάνει γκολ, ή θα είναι πάνω σε πανικό από φάση στην περιοχή και να σκοράρει από κοντά με κάθε τρόπο. Δεν μου έχει δείξει κάτι παραπάνω και από τεχνική χλωμό τον κόβω. Για να καταλάβετε τι εννοώ, τέτοιος παίκτης είναι και ο Μήτρογλου, ένα φορ περιοχής που περιμένει τις καλές μπαλιές να τις κάνει γκολ. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο Μήτρογλου έχει και τα δύο πόδια, έχει τεχνική και έχει ακόμα ένα βασικό… μπορεί να φτιάξει φάση από μόνος του! Μπορεί να πάρει την μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή να ντριμπλάρει ή και να κάνει σουτ που δεν το περιμένεις να και βρει δίχτυα. Ο Ούρος δεν το έχει αυτό, είναι αρκετά στατικός και περιμένει να του κάνουν οι άλλοι τη δουλειά και αυτός να έχει το τελικό άγγιγμα στην μπάλα. Γνώμη μου τέτοιους παίκτες στην αγορά βρίσκεις εύκολα και πιο φθηνούς, για να σου κάνουν όμως αυτή ακριβώς τη συγκεκριμένη δουλειά, τίποτε άλλο.

Το θέμα είναι όμως ότι αυτού του είδους επιθετικοί δεν είναι για όλα τα συστήματα. Τέτοιο στυλ θέλουν βοήθειες με έναν 2ο δίπλα τους όχι φυσικά ίδιου στυλ αλλά πιο κινητικούς. Για παράδειγμα ο Ούρος θα μπορούσε να δέσει εάν του είχες δίπλα του ή πίσω του τον Καρίμ ή τον Μιραλάς, έτσι ώστε να ανοίγει αυτός διαδρόμους τραβώντας πάνω του αμυντικούς και να δημιουργεί ρήγματα από τις μπούκες των άλλων, ειδικά εάν έχεις και καλά εξτρέμ τότε είναι τέλειος. Φέρτε στο μυαλό σας και πάλι τον Μήτρογλου, θυμάστε πότε έκανε την καλή χρονιά του; Όταν είχε τον Σαβιόλα δίπλα του, είχαν δέσει και έκαναν ακριβώς αυτή τη δουλειά, ή ο Μήτρογλου (γιατί ήξεραν βέβαια και τι δυνατότητες έχει) τραβούσε αμυντικούς και έμπαινε ο Σαβιόλα, είτε ο Σαβιόλα πατούσε περιοχή και την έσπαγε στον Κώστα. Σήμερα δεν ξέρω εάν τον αντι-Σαβιόλα μπορεί να τον κάνει ο Φορτούνης για παράδειγμα, έτσι ώστε να τραβήξεις στα άκρα Μιραλάς ή Καρίμ και να έχεις ακόμα πιο πολλούς να πατάνε περιοχή. Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ότι ο Τζούρτζεβιτς δεν έχει δείξει ότι έχει αυτή την ποδοσφαιρική σκέψη για να το κάνει όλο αυτό και μένει σαν κολώνα στην περιοχή να περιμένει τους άλλους να κάνουν όλη τη δουλειά.

Το παρελθόν του και τα νούμερα αυτό δείχνουν, κακά τα ψέματα. Όποτε έχει βγει από Σερβία δεν έχει δείξει τίποτα απολύτως.

• 2013-14 Φίτεσε 6 αγώνες (51 λεπτά) – 0 γκολ
• 2014-15 Φίτεσε 18 αγώνες (303 λεπτά) – 1 γκολ
• 2015-16 Φίτεσε 1 αγώνας (8 λεπτά) – 0 γκολ
• 2015-16 Παλέρμο 14 αγώνες (473 λεπτά) – 2 γκολ
• 2017-18 Ολυμπιακός 11 αγώνες (412 λεπτά) – 4 γκολ

Μιλάμε τώρα ότι πήγε Ολλανδία που είναι η χαρά του over 3.5 σε κάθε αγώνα, μέχρι και ο Χαριστέας ήταν σκόρερ. Σε αντίθεση με τη Σερβία όπου τα νούμερα αλλάζουν εντελώς

• 2016-17 Παρτίζαν 29 αγώνες (2398 λεπτά) – 24 γκολ
• 2017-18 Παρτίζαν 5 αγώνες (430 λεπτά) – 3 γκολ

Πιο παλιά είχε παίξει στη Ραντ Μπέογκραντ αλλά εντάξει ήταν στα 18-19 δεν μπορώ να πω ότι τα stats είναι για να μετράμε, αφού είναι στο ξεκίνημα του. Στα νούμερα με Παρτίζαν παίζει ρόλο το πρωτάθλημα που ας μην γελιόμαστε είναι μια σκάλα χειρότερο από το δικό μας, εάν ρωτήσετε ανθρώπους που το βλέπουν και έχουν σχέσεις ποδοσφαιρικές με Σερβία το λένε, μέχρι και ο Κατάι “αναστήθηκε” εκεί ενώ εκτός δεν έδειξε κάτι.

Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει μάθει την θέση, ή μπορεί μέχρι εκεί; δεν ξέρω σε κάποια βασικά πράγματα και σε ένα ποδόσφαιρο άλλης εποχής. Είναι μικρός στα 23 εάν δουλέψει μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο, πιστεύω ότι αν και στη Σερβία που βγάζει γενικά παίκτες έχει μείνει στάσιμος κάτι που ίσως να του έκανε κακό και η Παρτίζαν με το παιχνίδι της, εάν του είχε πάρε βάλε και τα έβαζε εύκολα σου λέει, όπα…έτσι είναι το ποδόσφαιρο αυτό θα κάνω. Ακόμα και στο γκολ  με τη Λάρισα στο τέλος εάν το είδατε δεν έκανε πλασέ, με το καλάμι την έπιασε την μπάλα και βρήκε δίχτυα. Το θέμα είναι ότι ομάδα από ομάδα, πρωτάθλημα από πρωτάθλημα έχει αλλαγές και αυτός ο Ούρος σήμερα πιστεύω δεν έχει θέση σε ένα Ολυμπιακό γρήγορο και με κίνηση που θέλουμε εμείς αλλά και ο νέος προπονητής.

Να γράψω και κάτι τελευταίο για τους επιθετικούς “στυλιάρια” που λέμε όπως είναι ο Μάντζιος για παράδειγμα που είχε ακουστεί στο παρελθόν, όπως είχαμε και τον Αλέκο Τάτση (ακόμα δεν έχει καταλάβει κανείς πως τον πήραμε). Αυτού του στυλ παίκτες θέλουν και άλλον ένα μπροστά, είναι για συστήματα του στυλ 4-4-2 να έχεις όμως χαφάρες όχι αστεία. Για να τους βάλεις σε ένα 4-2-3-1 θα πρέπει η 3άδα πίσω του να βγάζει φωτιές, όχι να είναι ο Σεμπά, Καρσελά ακόμα και Μάριν (σοβαρά τώρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΤΡΕΜ!). Να βάλεις για παράδειγμα αριστερά Μιραλάς, δεξιά Πάρντο, μπροστά Ούρος και πίσω του Φορτούνη. Στα χαφ να έχεις Οφόε και Ρομαό. Η τριάδα αυτή ΠΑΤΑΕΙ περιοχή και μπορεί να χαλάσει τις άμυνες, ακόμα ο Ούρος να τραβήξει άμυνα ή να σπάσει μπάλες αριστερά – δεξιά, αλλά θέλει πολύ δουλειά από Φορτούνη, τρεξίματα όχι να παίξει σαν κλασσικό παλιό 10άρι που λέμε να ψάχνει να βρει την ασιστ, αλλά να μπει μέσα κάθετα στην άμυνα. Εννοείτε τα χαφ πρέπει να τρώνε σίδερα για να έχεις ισορροπία, όπως και η άμυνα να είναι δυνατή, κακά τα ψέματα από την άμυνα ξεκινάνε όλα.

Τελικός απολογισμός εάν φύγει δεν θα μας λείψει, θα προτιμούσα να είχα ένα Βέλλιο ή κάποιον άλλο έλληνα εφόσον και μόνο θέλω επιθετικό τέτοιας κοψιάς, αφού είναι για συγκεκριμένους αγώνες. Προτιμώ επιθετικούς του στυλ Καρίμ ή Μιραλάς που είναι πιο εξτρεμοεπιθετικοί, θα βγουν από την περιοχή θα πάρουν μπάλα θα φτιάξουν φάση από μόνοι τους. Σκεφτείτε αριστερά Μιραλάς, δεξιά Πάρντο, Φορτούνη κέντρο και μπροστά Καρίμ όπου στο παιχνίδι μπορεί να αλλάζει με Μιραλάς θέση, πιο γρήγορη και ευέλικτη επίθεση.

Τα λέμε αύριο μετά τη Βιτόρια που είναι η καλύτερη πελάτισσα (μετά την ΤΣΣΚΑ).