Για αυτό είσαι ο μεγαλύτερος σύλλογος στον πλανήτη!
Τι μέρα ζήσαμε και χτες! Δύο τελικοί Ευρώπης την ίδια μέρα σε άντρες και γυναίκες. Και μια στις δύο κούπες τελικός απολογισμός, μια απλή Τετάρτη για εμάς, ένα άπιαστο όνειρο για άλλους.
Στην Τουρκία τα κορίτσια ως αουτσάιντερ έκαναν το ακατόρθωτο και πέτυχαν. Πέρυσι ακριβώς σε ίδια περίπτωση έφυγαν ηττημένες. Φέτος επέστρεψαν για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Να έρθει ο τίτλος στον μοναδικό σύλλογο που αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από όλους είναι να συλλέγει κούπες, σε όλα τα σπορ, σε άντρες, γυναίκες και παιδιά.
Εδώ Ελλάδα στο ΣΕΦ μια φανταστική ατμόσφαιρα σε αγώνα βόλεϊ που δύσκολα βλέπεις στην Ελλάδα. Ένα γήπεδο γεμάτο παλμό να είναι εκεί δίπλα στην ομάδα. Δυστυχώς δεν έγινε η ανατροπή που κρίθηκε σε λεπτομέρειες, απέναντι σε μια ομάδα που παίζει σε ένα πρωτάθλημα τουλάχιστον 2 με 3 σκάλες πιο πάνω από το δικό μας.
Από τη χθεσινή βραδιά πέρα από τα πανηγύρια, ατμόσφαιρα και τα οπαδικά, τρία πράγματα κρατάω.
Το πρώτο είναι το επίπεδο αθλητισμού στην Ελλάδα. Δυστυχώς μόνο ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι σε επαγγελματικό επίπεδο. Στα άλλα σπορ είμαστε ακόμα σε ερασιτεχνικό και αυτό είναι θέμα οικονομικό αλλά και “λογικής” σε αυτή τη χώρα. Εάν και οι δύο ομάδες μας είχαν ισάξιους αντιπάλους στο πρωτάθλημα σίγουρα θα ήταν ακόμα καλύτερες και ακόμα πιο έτοιμες. Ιταλικό και Τουρκικό πρωτάθλημα είναι ανώτερα από τα δικά μας. Ναι το χρήμα παίζει ρόλο αλλά θα έλεγα ότι εδώ δεν έχουμε και τα μυαλά που θα μπορέσουν να ανεβάσουν επίπεδο τις λίγκες. Όχι μόνο στο βόλεϊ, αλλά και στο πόλο, και σε άλλα ομαδικά σπορ. Στα ατομικά επειδή είναι ατομικά αλλά όχι φθηνά που νομίζουν πολλοί έχουμε επίσης μεγάλες επιτυχίες, γιατί πολύ απλά δεν μπλέκονται πολλοί.
Το δεύτερο είναι η αθλητική παιδεία που έχουμε σαν φίλαθλοι ή οπαδοί. Τι εννοώ; Ότι πάμε γήπεδο μόνο για τις νίκες και τους τίτλους και όχι για την ομάδα που είναι το σωστό. Πολλοί θα πουν τι γράφω και τι λέω. Θα τους πω ένα πράγμα. Για να φτάσουν και οι δύο ομάδες στους τελικούς χθες, έπαιξαν αρκετούς αγώνες. Δεν πάνε με κλήρωση ούτε με bye σε ένα τελικό. Είναι τουρνουά. Έχουν δει πόσος κόσμος πάει σε αυτούς τους αγώνες; Σίγουρα όχι όσοι ήταν εχτές στο ΣΕΦ, ούτε όσοι ήταν την προηγούμενη εβδομάδα στο Μελίνα Μερκούρη στου Ρέντη. Στα εντός Ελλάδος γεμίζουμε το γήπεδο μόνο σε τελικούς και αυτό μόνο εάν έχουμε αντίπαλο ΠΑΟ ή ΠΑΟΚ. Κάνω λάθος; Δυστυχώς μόνο σε αυτούς τους αγώνες σκεφτόμαστε να πάμε γήπεδο γιατί τότε μπορούμε να βρίσουμε τις βαζέλες και μπουγάτσες; Μας θέλει η ομάδα δίπλα της; Σε όλους τους αγώνες μας θέλει δίπλα της, δεν έχουμε κάνει σύμβαση με τις νίκες, πάντα θέλουν αυτό το extra boost, κάποιους για να τους πουν το ευχαριστώ, για τον ιδρώτα τους. Είναι μαλακία να παίζεις σε άδεια πλαστικά καθίσματα και να είναι στο γήπεδο συγγενείς και φίλοι. Τέλος πρέπει να είμαστε εκεί για να υπάρχει και η οικονομική ενίσχυση με το εισιτήριο. Με αυτά τα 5 – 10 ευρώ συντηρούμε τις ομάδες σε υψηλό επίπεδο!
Τέλος το τρίτο που κρατάω είναι αυτό που έγραψα λίγο πριν. Το οικονομικό! Όλες οι ομάδες μας στον ερασιτέχνη από το μπάσκετ γυναικών μέχρι το πινγκ – πονγκ θέλουν “καύσιμα”, όχι για να προχωρήσουν ψηλά, δεν βάζω τον μεγάλο στόχο, ξεκινάω από τα χαμηλά. Για να συντηρηθούν! Βάλτε κάτω γηπεδικές εγκαταστάσεις, που έχουν συντήρηση, ρεύμα, νερό, θέρμανση, προσωπικό που είναι εκεί και δουλεύει. Στις ομάδες παίκτες, παίκτριες, προπονητικά team, φροντιστές, υπάλληλοι του συλλόγου. Συνεχίζουμε εξοπλισμός ομάδων, ιατρικά, αποθεραπείες. Φτάνουμε σε κάτι που πολλοί δεν το έχετε υπολογίσει. Ταξίδια! Εντός Ελλάδος και εκτός Ελλάδος, αεροπορικά, πλοία, πούλμαν μεταφορές. Για βάλτε σε ένα χαρτί φέτος τα ταξίδια που έχουν κάνει εκτός Ελλάδος οι ομάδες βόλεϊ και πόλο, άντρες και γυναίκες και δείτε για τι ποσά μιλάμε!
Σε μια χώρα που τα οικονομικά δεν είναι και τόσο καλά, αυτές οι ομάδες προχωράνε σε υψηλό επίπεδο και κοντράρουν στα ίσα, άλλες ομάδες που το επίπεδο τους είναι πιο πάνω, γιατί είναι σε άλλες χώρες, άλλες οικονομίες, άλλα πρωταθλήματα, άλλες βοήθειες. Εχτές λοιπόν είδαμε τους δύο τελικούς γιατί πολύ απλά πριν χρόνια άλλαξαν πολλά στη διοίκηση και τη λογική πως θα έχει χρήματα ο ερασιτέχνης. Ένα πετυχημένο πείραμα που πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες ομάδες άλλων συλλόγων για να ανέβει ένα επίπεδο πάνω όλα τα πρωταθλήματα που μόνο καλύτερους θα μας κάνει.
Φέτος λοιπόν το ποδόσφαιρο και μπάσκετ βοήθησαν πάρα πολύ. Στο ποδόσφαιρο τα 20000 διαρκείας έφεραν 20000 νέες κάρτες μέλους στον ερασιτέχνη επί 50 ευρώ. Τα ίδια για πρώτη φορά και στο μπάσκετ. Μεγάλη στήριξη είναι και η κάρτα φιλάθλου για όσους δεν μπορούν να δώσουν τα 50 ευρώ, έτσι με 10 ευρώ πάλι βάζουν ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα. Δεν γράφω για αυτούς που αγοράζουν extra διαρκείας του ερασιτέχνη ή άλλοι που χώνουν χρήμα χωρίς να το δείχνουν προς τα έξω. Έτσι γιατί απλά γουστάρουν τον δαφνοστεφανομένο!
Η χρονιά δεν έχει τελειώσει έχει ακόμα κούπες να πάρουμε, αλλά πρέπει από τώρα να κάνουμε τα σχέδια για την επόμενη σεζόν. Κακά τα ψέματα τα διαρκείας στο ποδόσφαιρο δεν θα είναι τα ίδια αφού δεν θα έχει και Champions League… (αυτό που είπα στην αρχή για φιλάθλους των νικών και τίτλων), οπότε θα υπάρχει μια τρύπα σε σύγκριση με φέτος. Θα πρέπει να γίνουν δύο απλά πράγματα. Το πρώτο είναι να γίνει ένα πλάνο από την διοίκηση του ερασιτέχνη για το πώς θα αυξήσει τα έσοδα, και το δεύτερο είναι επιτέλους να αποκτήσουμε μια διαφορετική παιδεία και σιγά σιγά να πηγαίνουμε και σε άλλα σπορ, σε αγώνες της κανονικής περιόδου και όχι ντέρμπι. Να έχουμε άλλες εικόνες, πιστέψτε με σίγουρα θα γνωρίσετε και νέους φίλους αφού κάτι τέτοια ματς είναι ότι πρέπει.
Στην τελική είμαστε Ολυμπιακοί, πηγαίνουμε στο γήπεδο για τον δαφνοστεφανομένο, για το κόκκινο – άσπρο. Δεν πάμε επειδή απέναντι έχουμε την Μπαρτσελόνα ή τον ΠΑΟ. Έχουμε ομάδες που στην Ευρώπη είναι σε υψηλό επίπεδο, γιατί να μην είμαστε δίπλα τους. Εάν αυτές οι ομάδες ήταν σε Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία και αλλού τα γήπεδα τους θα ήταν γεμάτα πάντα. Τι λάθος κάνουμε εμείς και δεν το κάνουν οι “χαζοί” ξένοι. Σε εποχές όπου κυβερνήσεις πάνε να μας κόψουν το ποδόσφαιρο με ότι κάνουν, γιατί να μην δώσουμε και μια δεύτερη ευκαιρία σε άλλα σπορ και σε αθλητές που τα δίνουν όλα για την κορυφή; Στην τελική σκεφτείτε ότι εμείς τους “πληρώνουμε” με τις κάρτες, δεν θέλετε να δείτε από κοντά που πάει η “επένδυση” σας;
Υπάρχουν ευκαιρίες φέτος στα τελειώματα να αλλάξει αυτό και να είμαστε πιο κοντά στις ομάδες. Μια αρχή για του χρόνου που θα είναι πιο δύσκολα γιατί θα έχουμε βλέψεις για πιο ψηλά.
Σκεφτείτε πόσο τυχεροί είμαστε που είμαστε φίλαθλοι ενός συλλόγου που έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλα τα σπορ! Δυστυχώς δεν το έχουμε καταλάβει νομίζω ακόμα πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τεράστιες ομάδες παντού, με τίτλους κάθε χρόνο!
Μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ!
