Δικαίωση για αυτούς που πρέπει μόνο!

Έπος πρέπει να γράψω ένα από τα πιο εύκολα κείμενα αλλά έχω τόσα πολλά σκόρπια στο καραφλό κεφάλι μου που δεν ξέρω από που να ξεκινήσω. Αλλιώς θα πρέπει να τα γράψω χύμα σεντόνι και όποιον πάρει ο χάρος, θα προσπαθήσω όμως να τα βάλω σε σειρά.

Ξεκινάμε με τη μεγάλη νίκη στο Λονδίνο σε μια έδρα όπου η Άρσεναλ εμφανίζει συμπτώματα ΤΣΣΚΑ στο μπάσκετ και πρόκριση στους 16 του Europa League.

Μια πρόκριση όπου ήρθε μετά από εντός έδρας ήττα 0-1, και έπρεπε να γίνει η ανατροπή όπως και έγινε στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Για να έρθει η παράταση να γίνει το 1-1 και να πρέπει πάλι να κάνουμε την ανατροπή και να πάρουμε την πρόκριση στο τέλος.

Ένα τέλος όπου ήταν η δικαίωση; ή Θεία δίκη; η εξιλέωση; για όλα τα γκολ που έχουμε δεχτεί στο παρελθόν. Από εκείνο στη Λα Κορούνια μέχρι του Κόντε στο ΟΑΚΑ. Κάποτε θα άλλαζε πλευρά η πόρνη μπάλα και χθες μας έκανε το χατίρι. Έτσι έπρεπε, έτσι ήταν γραφτό να γίνει για την απόλυτη δικαίωση κάποιον ανθρώπων που έχουν όραμα.

Ο πρώτος είναι ο πρόεδρος μας όπου πήρε τον Ολυμπιακό με ένα και μόνο σύνθημα “Συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε” και ο άλλος είναι ο προπονητής μας “El Profesor” όπου ενώ είχε την ευκαιρία το καλοκαίρι για εύκολα χρήματα στους Άραβες προτίμησε να μείνει στην ομάδα για να εκπληρώσει τους στόχους που ο ίδιος έχει βάλει για τον εαυτό του.

Χθες ήρθε η δικαίωση και για τους δύο αλλά και για τη μερίδα του κόσμου που στηρίζει την ομάδα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα. Για αυτούς που αγόρασαν διαρκείας το καλοκαίρι πριν γίνουν καν τα προκριματικά χωρίς να ξέρουν που θα παίζουμε και εάν παίζουμε Ευρώπη. Στα @@ τους όμως, το εισιτήριο το αγοράζεις για να βλέπεις τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ομάδα και όχι τον αντίπαλο! Και για αυτούς λοιπόν ήρθε η δικαίωση γιατί είδαν πράγματα πέρυσι και πίστευαν φέτος θα είναι ακόμα καλύτερη η ομάδα.

Αν οι πράξεις σου εμπνέουν τους άλλους να ονειρεύονται, να μαθαίνουν, να πράττουν περισσότερα και να προοδεύουν, τότε είσαι ηγέτης.

Τζον Κουίνσι Άνταμς

Δεν τους χάλασε χατίρι πρόεδρος (με μεταγραφές) και προπονητής και 8 μήνες μετά έχει την ομάδα στην κορυφή του πρωταθλήματος ΑΗΤΤΗΤΟΣ με +5 από τον δεύτερο ΠΑΟΚ που βρίσκεται εκεί με τα χίλια μύρια. Είναι στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδος. Μπήκε στο Champions League από τον δρόμο των μη πρωταθλητών παίζοντας 3 γύρους, έκανε το φυσιολογικό στους ομίλους αναλόγως και τις άλλες ομάδες που υπήρχαν και κέρδισε την πρόκριση στο Europa. Εντάξει δεν έπαιξε επιθετικά στο Μόναχο με την Μπάγερν Κερατσινίου που έριξε 7 στην Τότεναμ εκτός αλλά οκ προχωράμε θα το καταπιούμε και αυτό. Για να έρθει στο Europa ένας αποκλεισμός κόντρα στα προγνωστικά απέναντι σε μια ιστορική Αγγλική ομάδα. Εντάξει δεν είναι η Άρσεναλ του Ανρί και Πιρές όπως λένε τα ΑΡΔάκια γιατί έτσι πρέπει να ταΐσουν σανό τους λοβοτομημένους αλλά όσο κοστίζει ένας παίκτης της κοστίζει όλη η Superleague μαζί ρε γίδια.

Η μέρα πάντως είχε ξεκινήσει χαλαρά με συγκρατημένη αισιοδοξία για μπάσκετ και μπάλα με όσους μιλούσα. Βασικά αρκετοί περίμεναν δύο ήττες, κι όμως εξελίχθηκε ακριβώς αντίθετα. Στο μπάσκετ μπορεί να μην ήρθε η νίκη για κάποιους λόγους αλλά η εικόνα που έμεινε δίνει σοβαρές ελπίδες για τα επόμενα παιχνίδια και την επόμενη σεζόν. Στη μπάλα τα είδαμε, τα είπαμε τα ζήσαμε, πλιτς πλιτς.

Στη φύση δεν επιβιώνει το ισχυρότερο είδος, ούτε το πιο έξυπνο, αλλά εκείνο που μπορεί να προσαρμοστεί καλύτερα στις αλλαγές.

Κάρολος Δαρβίνος

Δικαίωση λοιπόν για τον πρόεδρο που ευτυχώς δεν άκουσε τον περίγυρο για Μαρτίνς, τον κράτησε και του έδωσε εφόδια για να φτιάξει την ομάδα όπως θέλει. Δικαίωση και για τον ταπεινό δουλευταρά Μαρτίνς όπου και το Europa να σηκώσει ο Έλληνας του καναπέ θα ψάξει να του βρει κάτι έτσι για να πει την παπαριά του και να βγει από πάνω. Ο Μαρτίνς ρε μαλάκες που είχε πρόταση το καλοκαίρι με πιο πολλά λεφτά να φύγει και δεν το έκανε γιατί θέλει πετύχει με τον Ολυμπιακό. Αυτός που τρώει άπειρες ώρες στου Ρέντη, αυτός που έχει δηλώσει ότι γουστάρει που είναι στον Ολυμπιακό και θέλει να πετύχει με τον Ολυμπιακό αυτός ναι αυτός δεν ξέρει. Ξέρει καλύτερα ο κάθε φίτσουλας και μήτσουλας από τη πάνω κάτω Μαγούλα που έχει κλωτσήσει τενεκεδάκι αναψυκτικού, έχει παίξει Subbuteo αλλά έχει γνώσεις Μουρίνιο για να τρώει σουβλάκι στον καναπέ και να κρίνει έναν επαγγελματία απέναντι του. Νομίζει ότι βλέπει Masterchef και ως άλλος Κοντιζάς κρίνει τη δουλειά που κάνει ο άλλος και ο ίδιος δεν βγάζει 2 γύρους τρεξίματος για ζέσταμα. Παρά θέλει να παίρνει τηλέφωνο στα ράδια (ναι ράδια έτσι μου αρέσει) να λέει την πίπα του, να γίνεται παιχνίδι με τους εκάστοτε παραγωγούς και να νομίζει ότι η γνώμη του μετράει. Στις ήττες να βγαίνει πρώτος και να φωνάζει ότι “σας τα έλεγα εγώ αλλά με κράζατε, γιατί εμείς αγαπάμε τον Ολυμπιακό” και στις νίκες καλά στις νίκες όλοι βγαίνουν αφού ως λαός είμαστε πρώτοι στα πανηγύρια, και να αποθεώνει ότι ο κάθε προπονητής έκανε ότι αυτός έλεγε.

Είναι ο ίδιος όπου φοράει μάσκα τώρα για τον Κορονοιό αλλά θα στείλει το παιδί του στο δημοτικό ας έχει γρίπη μη χάσει μάθημα με συνέπεια να κολλήσει και τα άλλα παιδάκια. Ναι μαλάκες αυτοί είναι εκεί έξω που κρίνουν και το παίζουν φωτεινοί παντογνώστες των πάντων και συνήθως στη δουλειά τους είναι κάτω του μετρίου και όχι επαγγελματίες. Κάνουν μπαμ από μακριά, τους κόβεις με τις κινήσεις τους, τις λέξεις που χρησιμοποιούν, την όλη συμπεριφορά τους. Σε ένα καφέ να πας και να ακούσεις τι λέει ο καθένας θα καταλάβεις γιατί η χώρα αυτή δεν έχει πάει μπροστά παρά μόνο κάνει βήματα πίσω.

Καλός ηγέτης είναι εκείνος που παίρνει περισσότερο μερίδιο ευθύνης από αυτό που του αναλογεί στην αποτυχία, και λιγότερο μερίδιο από αυτό που του αναλογεί στην επιτυχία.

Τζον Μάξγουελ, Αμερικανός συγγραφέας

Μας αρέσει μόνο να κρίνουμε και αυτό. Εάν μας κρίνουν στραβώνουμε ενώ για να πάρουμε ευθύνη ούτε κατά διάνοια, παρά μόνο να έχουμε τον τίτλο σε κανένα μαγαζί ο “υπεύθυνος” και στα δύσκολα κοκο. Ενοχλούν το ξέρω αλλά τα γράφω γιατί τα έχω ζήσει και τα ζω ακόμα!

Αυτά για τον κόσμο γιατί τον τελευταίο καιρό υπάρχει και μια μερίδα (όχι γύρος δυστυχώς) δημοσιογράφων που δεν βλέπω στις νίκες να έχουν γράψει έστω μια γαμημένη λέξη για τον Μαρτίνς αλλά στα αρνητικά να σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης. Δυστυχώς η δημοσιογραφία όπως έχω γράψει από την αρχή των κειμένων μου έχει αλλάξει και έχει πάρει τον στραβό το δρόμο όπως και πολλά πράγματα άλλωστε. Η δημοσιογραφία ξέρω εγώ που έχω περάσει ένα φεγγάρι και από ιδιωτική σχολή που ήταν της μόδας είναι να γράφεις την είδηση και να λες αλήθειες, όχι να χτίζεις ραδιοφωνικούς στρατούς ακροατών και να γράφεις πίπες για μαζεύεις κλικ στα site. Αυτό κάνουν σήμερα αρκετοί αφού ο κάθε δημοσιογράφος δουλεύει παράλληλα σε 2-3 μέσα. Είναι σε ένα αθλητικό ουδέτερο (όπως λένε) site, κάνει καμιά ώρα εκπομπή στο ράδιο, αυτό βοηθάει για να φτιάξεις όνομα και να φτιάξεις προσωπικό brand, ε γράφει και σε καμιά εφημερίδα ή πιο οπαδικό blog. Γενικά να παίζει το ονοματάκι παντού γιατί οι εποχές είναι δύσκολες όποτε μάζευε λίγα από παντού. Το βασικό όμως είναι το ράδιο εκεί κάνει το όνομα, εκεί φτιάχνεις τον κύκλο, τους προσωπικούς σου πιστούς, αφού η τηλεόραση όπως παλιά με εκπομπές δεν υπάρχει γιατί οι πλατφόρμες έβαλαν ένα όριο σε αυτά.

Στόχος του καλού ηγέτη είναι να βοηθήσεις τους μέτριους να τα πάνε καλά και τους καλούς να τα πάνε ακόμα καλύτερα.

Τζιμ Ρον, Αμερικανός επιχειρηματίας

Οπότε λες πράγματα που πολλές φορές θέλεις να γίνεις αρεστός στους πολλούς, γιατί πουλάει και στην Ελλάδα πάντα μα πάντα θα πουλάει η γκρίνια και η μιζέρια ποτέ η επιτυχία κάποιου. Και όταν κάποιος θα έχει πετύχει εμείς αντί να τον έχουμε ως παράδειγμα για να μπορέσουμε και εμείς να πετύχουμε στον δικό μας τομέα, αντιθέτως ψάχνουμε πράγματα για να μιζεριάσουμε επειδή δεν μπορούμε να τον φτάσουμε. Οπότε πουλάμε γκρίνια, μιζέρια, ίντριγκα αυτά θέλει ο πολύς κόσμος που δεν δίνει και σοβαρή σημασία στα γεγονότα. Αφού πια έτσι όπως έχουν γίνει όλα με το internet πιο πολύ “διαβάζουν” τις φωτογραφίες και κάνουν copy/paste ότι ΜΑΛΑΚΙΑ βρεθεί μπροστά τους χωρίς να έχουν ψάξει καν. Γενικά είμαστε λαός που τα κατεβάζουν αμάσητα ότι βρουν μπροστά τους, ειδήσεις, νούμερα, poll, στατιστικά τα πάντα έτσι το βλέπουμε ε ψιλοστέκει στα μάτια μας ας το διαδώσουμε σαν ιό. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και το ζούμε καθημερινά ειδικά στο facebook.

Μια μερίδα δημοσιογράφων λοιπόν μετρημένοι στα δάχτυλα της μιας παλάμης χθες κουβέντα για τον προπονητή, παρά μόνο για τους ήρωες παίκτες που κέρδισαν τον αγώνα και την πρόκριση. Εάν είχαμε το 2-2 θα έπρεπε να είχε βγάλει εισιτήριο για Πορτογαλία ο Μαρτίνς και θα έβγαινε ο κάθε τυχάρπαστος στο ράδιο να μας ενημερώσει ότι τόσο καιρό μας τα έλεγε και ήθελε το καλό του Ολυμπιακού, για αυτό και γκρίνιαζε συνέχεια. Στην άλλη παλάμη όμως υπάρχουν επίσης μετρημένοι οι άλλοι δημοσιογράφοι που έχουν βάλει ασπίδα με τα κείμενα τους μπροστά από τον προπονητή, αλλά είναι πιο λίγοι δυστυχώς. Αυτούς τους στηρίζω προσωπικά μέχρι τέλους και ας μην έχουν την ίδια προβολή με τους άλλους.

Ο καλύτερος ηγέτης είναι εκείνος που οι άλλοι ίσα που καταλαβαίνουν την ύπαρξή του. Όταν η δουλειά τελειώσει και ο στόχος επιτευχθεί, θα πουν: το κάναμε μόνοι μας.

Λάο Τσε, Κινέζος φιλόσοφος

Πάνε αυτά τέλος, επιγραμματικά θέλω να γράψω και 2-3 άλλα πραγματάκια. Όσοι με ξέρουν γνωρίζουν τη γνώμη μου για τον ΚΦ7. Τεράστια μπάλα, παιχταράς ολκής αλλά τη συγκεκριμένη περίοδο έχει κάνει μαλακία. Προσοχή δεν έχω ρεπορτάζ ή κάτι άλλο, το γράφω σύμφωνα μόνο και μόνο με ότι έχει βγει και βάζοντας λίγο το μυαλό βγάζεις συμπεράσματα. Εάν είμαι λάθος πρώτος θα βγω να το δηλώσω, αλλά εάν έκανε μουτράκια στην Τούμπα που δεν μπήκε και μετά τυχαία είχε ενοχλήσεις για να μην πάει Λονδίνο η τιμωρία του είναι ότι δεν έζησε αυτά που έζησαν χθες όλοι οι υπόλοιποι. Αυτή είναι η πραγματική τιμωρία του και κρίμα γιατί ξέρει ότι τον έχουμε ψηλά αλλά πιο ψηλά έχουμε όλοι τον Ολυμπιακό! Κωστάκη σήμερα είσαι εδώ αύριο μπορεί να φύγεις με μεταγραφή και καλά λεφτά εμείς όμως θα μείνουμε εδώ στην ομάδα, δεν τελειώνουν αυτά και το κλείνω εδώ.

Θέλω να γράψω και κάτι για να σας αποδείξω πως λειτουργεί ο κόσμος και θα καταλάβετε. Το φαινόμενο Ελ Καυλαραμπί που απορώ πως περνάει από το αεροδρόμιο τα πιστόλια του. Το καλοκαίρι είχαμε το πανηγυράκι με Μπέργκ, όπου δεν ήρθε και μια μερίδα οπαδών και μάλλον προπονητών της εξέδρας δυσανασχέτησε γιατί ο Βαγγέλας τσέπωσε τα χρήματα του Champions League και δεν έφερε τον Σουηδό “killer” που τον ξέρουμε από τον βάζελο αλλά μας έφερε κάποιον ξεχασμένο από την Ανατολή όπου εκεί βάζουν μωρέ εύκολα γκολ όλοι. Έτσι δεν έλεγαν, παίκτης από τους Άραβες που έχουν πρωτάθλημα της πλάκας; Αλλά ο Ελ Καραβλί τους αποστομώνει σε κάθε αγώνα με το τι κάνει μέσα στο χορτάρι. Κάπου εδώ θέλω να γράψω κάτι που μου έχει κάνει εντύπωση. Κάποιες φορές ο Ολυμπιακός αγοράζει παίκτες όπου είναι ηλικιακά πάνω από 30 και πολλοί επίσης προπονητές της εξέδρας μας λένε που πάμε με τέτοιες μεταγραφές, ότι μαζεύουμε τη γερουσία, τα τελευταία ένσημα και άλλα καλά. Sorry μαλάκες μου αλλά ο Ελ Καυλαραμπί είναι 33 ετών! Το έχετε πάρει χαμπάρι; ή σας έχει ξεγελάσει το αγγελικό πρόσωπο του δολοφόνου των αμυνών; Καλά για Βαλμπουενά δεν θα γράψω κάτι γιατί θα πρέπει πολύς λαός να πάει να φτιάξει νέα γραμμή του ΜΕΤΡΟ με αυτά που έλεγαν το καλοκαίρι όταν τον πήραμε.

Ένας ηγέτης οδηγεί τους ανθρώπους εκεί που θέλουν να πάνε. Ένας μεγάλος ηγέτης τους οδηγεί όχι εκεί που θέλουν, αλλά εκεί που πρέπει να πάνε.

Ρόζαλιν Κάρτερ, σύζυγος του προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ

Αυτά ως μια μικρή παρένθεση για τις ηλικίες γιατί ακούμε και τέτοια. Για τον κόσμο δεν χρειάζεται να γράψω κάτι και στο διάστημα να παίζαμε ο κόσμος θα ήταν εκεί πάντα δίπλα στην ομάδα, τι να λέμε τώρα. Πάντα είναι εκεί στα δύσκολα και στα εύκολα, δικαίωση και για αυτούς που έκαναν το ταξίδι αυτό και δίδαξαν για άλλη μια φορά μέσα στη σεζόν τι εστί Ολυμπιακός στο Λονδίνο. Αυτοί οι 6000 δεν πήγαν εκεί για να δουν την Άρσεναλ ή εάν είναι ωραίο το γήπεδο της. Πήγαν εκεί για να δουν τον Ολυμπιακό να τα δίνει όλα, δεν τους ένοιαζε ποιος θα έπαιζε μέσα στο χορτάρι, τους ένοιαζε μόνο να βλέπουν ότι αυτοί που παίζουν θα τα δώσουν όλα για τη νίκη όπως και έγινε.

Στην τελική ο αθλητισμός είναι γεμάτος νίκες ή ήττες, και κανένας δεν έχει συμβόλαιο με αυτές. Έχει όμως ο κάθε αθλητής που βρίσκεται σε μια ομάδα ένα άγραφο συμβόλαιο να τα δίνει όλα για τον σύλλογο που υπηρετεί. Αυτό έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού και απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ποδόσφαιρο δεν παίζουν τα συμβόλαια και τα χρήματα που παίρνει ο καθένας τους αλλά κερδίζουν αυτοί που έχουν ψυχή και αυταπάρνηση. Αυτό ισχύει σε όλα τα σπορ και στο μπάσκετ ακόμα γιατί και εκεί πάντα βρίσκουμε ως πρώτη δικαιολογία τα μπάτζετ.

Μεγάλο ρόλο όμως παίζει και ο προπονητής το πως θα στήσει την ομάδα στο χορτάρι. Βασικά πρέπει πρώτα να έχει γνώση τι παίκτες έχει και τι μπορεί να πάρει από τον καθένα και αυτό δεν το έχουν πολλοί. Ξέροντας τα “όπλα” του και το τι έχει στήνει την ομάδα όπως πρέπει και έχει διαβάσει. Ωραία κρίνουν όλοι εκ του αποτελέσματος και εκ του ασφαλούς αλλά πρέπει ο καθένας για να κρίνει να μπει τη στιγμή των επιλογών. Αυτό είναι το δύσκολο και για αυτό ξεχωρίζουν οι ηγέτες από την πλέμπα.

Αυτά τα λίγα για το ποδόσφαιρο θα έρθει και κείμενο για μπάσκετ εννοείται.

Αυτός που διευθύνει την ορχήστρα πρέπει να γυρίσει την πλάτη του στο κοινό.

ΥΓ1: Είναι κρίμα κάποιοι να κάνουν καριέρες μόνο και μόνο επειδή έχουν επώνυμο του επιτυχημένου πατέρα τους. Θέλει guts και σκληρή δουλειά για να φτιάξεις κάτι από μόνος σου, αλλά στην ασφάλεια της ευκολίας δεν λέει κανείς όχι έτσι;

ΥΓ2: Όσοι έχουν σπαταλήσει 2 λεπτά από τη ζωή τους να διαβάσουν το ABOUT που έχω πάνω πάνω στο blog θα πρέπει να έχουν καταλάβει τον λόγο ύπαρξης του blog. Δεν γράφω για τα like, δεν είναι η ζωή μου το blog. Ένα χόμπι και την καύλα μου κάνω οπότε σε όποιον αρέσει.

ΥΓ3: Ίσως θα πρέπει να γίνω πιο σκληρός σε κάποια πράγματα και να τα λέω ακόμα πιο ωμά, εφόσον τα βλέπω έτσι. Θα το σκεφτώ για το μέλλον.

ΥΓ4: Πριν κάνετε την οποιαδήποτε επιλογή σας σε κάτι, μάθετε να διαβάζετε μπροστά αλλά και πίσω από τις λέξεις. Βάλτε λίγο το μυαλό σας να δουλέψει, ψαχτείτε και μετά διαμορφώστε άποψη. Μην αφήνεται εικόνες, τίτλοι, φωνές να σας παρασέρνουν.

ΥΓ5: Μάθετε να έχετε τη δικής ΓΝΩΜΗ – ΑΠΟΨΗ και όχι copy/paste ότι πουλάει.

ΥΓ6: Για να έχεις κρίση σε κάτι θα πρέπει και είναι βασική προϋπόθεση να έχεις πλήρη επίγνωση, και σφαιρική άποψη πάνω στο αντικείμενο που θέλεις να κρίνεις. Εάν δεν έχεις τότε η κρίση σου δεν έχει και καμία απολύτως αξία σε σχέση με κάποιον που έχει την πλήρη γνώση πάνω στο αντικείμενο.

ΥΓ7: Ας παραδειγματιστούμε από ανθρώπους που δουλεύουν σκληρά και επιτυγχάνουν στόχους και όχι να μιζεριάζουμε επειδή εμείς δεν μπορούμε. Κανείς δεν γεννήθηκε πετυχημένος, με σκληρή δουλειά όλα γίνονται.

ΥΓ8: Αχαχαχαχα μας έκατσε η Γουλβς του Ποντένσε στην επόμενη φάση. Προσωπικά το πίστευα ότι με αυτή θα πέφταμε και ευτυχώς το είχα πει σε φίλους για να μην μου λέτε μαλακίες μετά. Δυστυχώς δεν το έπαιξα στο 14.50 στον Stoiximan να κονομήσω. Πάντως λόγω της μεταγραφής του αυτά με το κάρμα τα πιστεύω, για αυτό πίστευα ότι θα πέσουμε με αυτούς.

ΥΓ9: Δεν φοβάμαι όμως γιατί ο Μαρτίνς δεν παίζει για να κλέψει τα παιχνίδια, αλλά για να τα κερδίσει. Έχει ανεβάσει επίπεδο την ομάδα και παίζει εντός εκτός για τη νίκη και όχι για να κλέψει αποτέλεσμα. Έτσι ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό οπότε κάθε αντίπαλος ευπρόσδεκτος.