Dusan-Ivkovic-vs-Zeliko-Obradovic
15 Σεπτεμβρίου, 2018
Banner

Το αιώνιο δίλημμα και η απάντηση του

Ήθελα να το γράψω καιρό τώρα αυτό το κείμενο αφού πρώτα βρήκα τον κατάλληλο για να με βοηθήσει σε αυτό.

Δεν θα αποκαλύψω την ταυτότητα του αλλά είναι άνθρωπος του μπάσκετ. Έτσι μου έλυσε κατά κάποιο τρόπο μια απορία που κυριαρχούσε στα media και σε συζητήσεις μεταξύ ατόμων για το ποιος προπονητής τελικά είναι ο καλύτερος ανάμεσα σε Ντούσαν Ίβκοβιτς και Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Καλώς ή κακώς είναι ελληνικό φαινόμενο να συγκρίνουμε πάντα πρόσωπα που είναι σε Ολυμπιακό και Παναθηναικό έτσι για βρούμε το ποιος έχει τον καλύτερο, η πραγματικότητα όμως είναι άλλη και θα την διαβάσετε παρακάτω.

Και οι δύο προπονητές είναι από τους κορυφαίους. Μεταξύ τους υπάρχει μια σχέση δασκάλου – μαθητή. Ο μαθητής δεν μπορεί να συγκριθεί με τον δάσκαλο αλλά μπορούμε να πούμε εάν αυτός ήταν καλός μαθητής για αυτό τον δάσκαλο.

Στο κείμενο αυτό δεν θα αναλυθούν οι τίτλοι και πως τους κέρδισε ο καθένας, τους έχουμε ζήσει και έχουμε δει τι κάνει ο καθένας στο παρκέ. Θα δώσουμε όμως μια διαφορετική ματιά και πράγματα που πολλοί δεν γνωρίζουν για τους δύο προπονητές.

Η απομυθοποίηση του Ζέλικο όσον αφορά το κομμάτι της εξέλιξης του μπάσκετ με το κοντό σχήμα στους ψηλούς αποδεικνύεται (έχει αποδειχτεί πολλά χρόνια δεν είναι καινούριο το ξέρουν όλοι οι μπασκετικοί) ότι αυτό δεν είναι δικό του εφεύρημα αλλά είναι του Μποντίρογκα.

Ο ίδιος ο Μποντίρογκα του ζήτησε αν θέλει ο Ζέλικο να έρθει ο εδώ, όταν λοιπόν του είπε για έρθω εδώ coach να παίξουμε αυτό το μπάσκετ θέλω ένα παίκτη να κάνει σκριν ψηλά και αμέσως μετά το σκριν να κάνει flash cut (σήμερα dive) δηλαδή μετά το σκριν να φύγει με γρήγορα πόδια ο ψηλός, το όποιο προϋποθέτει να είναι ελαφρύς ο ψηλός όχι ο βαρύς ο δεινόσαυρος που θα περιμένει από κάτω την μπάλα να πάει γρήγορα μέσα.

Επειδή ο Ντέγιαν ήταν ψηλό παιδί και μπορούσε να περάσει από πάνω την μπάλα αυτό το πράγμα δημιούργησε πλεονέκτημα το σκριν στον Ντέγιαν να μπει κατευθείαν στο καλάθι είτε εάν έβγαινε ο ψηλός να περάσει τη μπάλα στον ψηλό που έκανε το flash cut. Αυτό λοιπόν όταν το είπε ο Μποντίρογκα ο Ομπράντοβιτς ζήτησε από τον Ιτούδη να σχεδιάσει να δει εάν όντως γίνεται αυτό εάν δουλεύει αυτό ο Ιτούδης, όντως το δούλεψε και του είπε ότι ναι αυτό μπορεί να στηριχτεί και έτσι έκανε τον Μπατίστ ψηλό, έτσι έκανε και τη μεγάλη πορεία ο ΠΑΟ με τον Γιαννούλη γιατί θέλει συγκεκριμένους ψηλούς για να κάνουν αυτή τη δουλειά ήθελε ακριβώς αυτό γρήγορα πόδια δεν ήθελε ψηλό που θα σε έβαζε πλάτη και θα σε έσπρωχνε ήθελε γρήγορα πόδια. Η εξέλιξη λοιπόν οφείλεται αποκλειστικά ίσως στον Μποντίργοκα και στον Ιτούδη που το εφάρμοσε και είδε ότι ναι δουλεύει ο Ομπράντοβιτς είναι εξαιρετικός διαχειριστής εξαιρετικός διαχειριστής μονάδων θα πάρει τα πάντα από αυτούς που έχει που πιστεύει ο ίδιος ότι χρειάζεται, πόσους ξένους έχει αφήσει στον πάγκο και δεν μπήκανε ποτέ ολόκληρος Ντελκ που δεν έπαιξε ποτέ. Δεν τον ενδιαφέρει τίποτε άλλο πέρα από αυτό που έχει στο μυαλό του και απόδειξη των εμμονών όλων των προπονητών είναι ότι η ίδια ομάδα όπου πραγματικά η ομάδα του 2009 του ΠΑΟ ίσως είναι η καλύτερη ελληνική ομάδα που έχουμε δε ποτέ μας δεν υπάρχει το μπάσκετ που έπαιξε, τι έκανε την επόμενη χρονιά, αποκλείστηκε από την Παρτιζάν μετά έχασε από το Μαρούσι του Μπαρτζώκα. Κάθε φορά που το έπαιρνε την επόμενη χρονιά δεν πέρναγε καν στα play off, όπου αυτό έχει και μια λογική δεν μπορεί ρε φίλε να πηγαίνουμε σερί στα κόκκινα 3-4 χρόνια συνέχεια άνθρωποι είναι οργανισμοί

Το μπάσκετ που έχει παίξει για μένα ο μεγαλύτερος προπονητής όσον αφορά την προσαρμοστικότητα στο υλικό του ήταν ο Μάλκοβιτς μακράν. Δεν ήταν αμυντικός ο Μάλκοβιτς όπως έχει κυριαρχήσει σε απόψεις σήμερα. Στην ΠΟΠ 84 έπαιξε το πιο ολοκληρωτικό μπάσκετ δεν έχει ξαναγίνει αυτό ο επόμενος ήταν ο Καζλάουσκας με την Ζαλγκίρις το 1999 που ήταν η επιτομή του σύγχρονου μπάσκετ, δηλαδή σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι του σημερινού μπάσκετ στην Ευρώπη είναι εκείνο το μπάσκετ δηλαδή αυτό που τελικά έχει επιβληθεί είναι η Λιθουανική σχολή. Η μεγάλη Σοβιετική Ένωση ήταν η επιρροή των Λιθουανών στο μπάσκετ της Σ.Ε, οι Σέρβοι το πήρανε αυτό ακριβώς το προσαρμόσανε σε ημικατευθυνόμενο ενώ οι Λιθουανοί έχουνε πάρα πολύ το στοιχείο του ταλέντου το δουλεύουν πάρα πολύ την ατομική εξέλιξη και σε αφήνουν να βγάλεις αυτό το πράγμα στο γήπεδο

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα που κερδίζει όποιος βάλει τα πιο πολλά στο πλεκτό όχι όποιος φάει τα λιγότερα για αυτό και όλοι οι κανονισμοί γίνονται στο να δίνουν κίνητρο στην επίθεση.

Ο Ίβκοβιτς είναι αυτός ακριβώς που έφερε την επανάσταση στην στατιστική, στην αποτύπωση δηλαδή του παιχνιδιού σε αριθμούς που συσχέτισε τον αριθμό των λαθών με τις ασιστ. Υπάρχει ένας δείκτης λοιπόν που σου λέει ότι ανάλογα με τις κατοχές που έχεις βέβαια πάντα αλλά οι ασίστ που κάνεις δηλαδή αυτές που βοηθάνε τους συμπαίκτες σου να βάλεις εύκολους πόντους σε σχέση με τα λάθη που κάνεις. Βρήκε λοιπόν μια σχέση η οποία όσο μεγαλύτερος ήταν αυτός ο λόγος δηλαδή όσο πιο πολλές ασίστ και λιγότερα τα λάθη έχει μεγαλύτερο ποσοστό νίκης η ομάδα, κάνοντας λιγότερα λάθη σημαίνει ότι οργανώνεις καλύτερα το παιχνίδι είναι μια σχέση είναι ένας λόγος που αποτυπώνει αν μια ομάδα ουσιαστικά ακολουθεί τις εντολές του προπονητή γιατί όλα είναι βάση πλάνου. Βέβαια παίζουν και οι άλλοι δεν είσαι ποτέ μόνος σου δεν μπορείς να τα κάνεις όλα στην εντέλεια πότε είναι άνθρωποι που ξυπνάνε στραβά έχουν παιδιά έχουν γυναίκα μπορεί να αρρωστήσουν που που που ωραία είναι επαγγελματίες θα κάνουν αυτό που πρέπει αλλά παίζουν και άλλοι 5 και ποτέ δεν πρέπει ούτε να απογοητεύεται κανείς ούτε να θεοποιούμε κανέναν ούτε να μηδενίζουμε κανέναν πρέπει να περιμένουμε να τελειώνουν οι χρονιές

Ο Ίβκοβιτς το έχει δείξει ότι όπου και εάν έχει πάει, ξαναλέω ο Μάλκοβιτς που έπαιξε ολοκληρωτικό μπάσκετ με την ΠΟΠ 84 πήγε στη Λιμόζ έκανε ότι έκανε για να καταστρέψει το μπάσκετ που ο ίδιος έπαιζε και το κατάφερε, προπονητής που παίζει το μπάσκετ στο υψηλό επίπεδο τα δυο άκρα είναι τεράστιος προπονητής με τον Νίκολιτς να είναι ένας δάσκαλος αυτής της σχολής των προπονητών.

Η άλλη σχολή ήταν του Ιβάνοβιτς, ήταν του μεγάλου επιθετικού ταλέντου βάρος στο πολύ επιθετικό ταλέντο οι Σέρβοι δεν το ήθελαν αυτό ήθελαν το ημικετευθυνόμενο ήθελαν το ναι θα σε φτιάξω εγώ στο επιθετικό κομμάτι να κάνεις παπάδες αλλά κατευθυνόμενα και η άμυνα με δικούς τους όρους.

Ο Ίβκοβιτς ας πούμε έκανε μια επανάσταση όταν είχαμε στο ΣΕΦ το 2012 τον Ντόρσει, όταν έφερε τις αλλαγές τον ξένων που τον βρίζανε όλοι στην εξέδρα έδωσε το βάθος στην άμυνα με τον Ντόρσει και παίζει αντί να τους πηγαίνει πλάγια τους πηγαίνει κέντρο και ξαφνικά εκε’ιπου δεν το περιμένει κανείς ο Ολυμπιακός κάνει αυτό που κάνει. Θα μου πεις του βγήκε ναι ρε φίλε θέλει και ρίσκο να πάρεις, έτσι έδωσε βάθος στην άμυνα τους πήγαινε όλους πάνω στην “αρκούδα” αυτό το πράγμα δεν γινόταν μέχρι τότε, αυτός το έκανε όμως. Εάν θυμάστε μετά οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες με μεγάλους ψηλούς πχ Τόμιτς στην Μπαρτσελόνα ο παίκτης του πέρναγε από πάνω ο αμυντικός από πίσω με τα χέρια ψηλά οι παίκτες πλαϊνοί με τα χέρια ψηλά να μην ακουμπάει η μπάλα στις γωνίες οπότε αυτός που έμπαινε μέσα η θα έκανε κάτι πολύ δύσκολο με τη μπάλα στα χέρια η θα πρέπει να περάσει τη μπάλα από την τρύπα τις βελόνας για να τη δώσει σε μια γωνία.

Ο άνθρωπος είναι πρωτοπόρος έχει κάνει πράγματα τα οποία ναι μεν για να σου βγει αυτό πρέπει να τολμήσεις και πρέπει και οι παίκτες να το δεχτούνε αλλά ποιος θα πει όχι σε έναν μεγάλο δάσκαλο.

Κανείς δεν μειώνει την ικανότητα του Ζέλικο αλλά ο Ζέλικο για να το κάνει αυτό θέλει το μεγαλύτερο μπάτζετ, ορίστε στη Φενέρ τι μπάτζετ έχει τόσα χρόνια, ικανός η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς και τους ικανούς αλλά δεν είπε κανείς ότι δεν έχουμε δει ωραίο μπάσκετ δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχει προσφέρει αλλά δεν έχει κάνει ρηξικέλευθες τομές. Γιατί εάν υπάρχει μια μεγάλη τομή που όλοι την χρεώνουν σε αυτόν είναι αυτή με τον Μποντίρογκα που την έκανε ο ίδιος ο Μποντίρογκα και ο Ιτούδης τώρα το ότι την επέβαλε σε παίκτες τι πρέπει να κάνουν και το έκαναν πάρα πολύ καλά διότι μπορούσε να διαβάζει ποιοι παίκτες κάνουν για αυτό που χρειάζεται. Μην ξεχνάμε στις επιτυχίες έχουν όλοι μερίδιο, απο τους προέδρους που τα ακουμπάνε, τους φροντιστές, τους γυμναστές, γιατρούς, όλος ο οργανισμός το πιστώνεται και οχι μόνο ένας. Κανείς δεν αντιλέγει ότι είναι μεγάλος προπονητής άλλο να είσαι μεγάλος προπονητής άλλο να είσαι μεγάλος δάσκαλος ο μεγάλος δάσκαλος είναι ο Ντούντα.

Η σχολή των Πλάβι με Ντούντα και Ζέλικο υπήρξε πάρα πολύ σκληρή απέναντι στους παίκτες απίστευτα σκληρή σε σημείο να τους μισούν οι παίκτες, βέβαια μέσα από την επιβολή της πειθαρχίας κατάφεραν οι παίκτες με ένα μαγικό τρόπο στο τέλος οι παίκτες να παίζουν για αυτούς αυτό είναι που ξεχωρίζει πολύ από αυτή τη σχολή τον Ίβκοβιτς και τον Ζέλικο ότι ναι μεν είναι πάρα πολύ σκληροί όπως και οι πιο πολλοί Σέρβοι, οι γιουγκοσλάβοι είναι πολύ σκληροί με τους παίκτες αλλά έχουν ένα μαγικό τρόπο να σε κερδίζουν και πάντα έχει να κάνει με τον τρόπο που σε κατευθύνουν στο γήπεδο αν ο προπονητής δεν κερδίσει τον παίκτη και τον παίκτη τον κερδίζεις όχι μόνο όταν τον δουλέψεις ο παίκτης πρέπει να νιώθει καλά ξέρει ποιος κάνει κουμάντο ναι μεν θα τον σκίσει αλλά θα είναι δίκαιος και θα πάρει την ευκαιρία του ο παίκτης όταν χρειάζεται η ομάδα όχι ο προπονητής τον παίκτη αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι είχαν αυτό το μαγικό τρόπο το οποίο είναι προϊόν δουλειάς αλλά πρέπει και σαν προσωπικότητα να το έχεις πρέπει να είσαι άνθρωπος φιλοσοφημένος εάν δεν είσαι φιλοσοφημένος άνθρωπος δεν μπορείς να γίνεις μεγάλος προπονητής. Με τεχνικές γνώσεις υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που να μπορούν να διαχειριστούν μεγάλες προσωπικότητες γιατί οι αθλητές τέτοιου επιπέδου στον αθλητισμό είναι μεγάλες προσωπικότητες είναι λίγοι, αυτό είναι που κάνει τη διαφορά από τον προπονητή στον μεγάλο προπονητή.

Για το κλείσιμο θα πρέπει να πούμε ότι ο δάσκαλος ήταν ο κατάλληλος για τον μαθητή και μαθητής κατάλληλος για τον δάσκαλο, άξιος συνεχιστής της μεγάλης των Πλάβι σχολής και ο Ντούντα ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της σχολής αυτής γιατί ο μεγαλύτερος ήταν ο Νίκολιτς και μετά ο Ίβκοβιτς.